Μπορούμε να υποτάξουμε την τύχη μας και να αποκτήσουμε τα περισσότερα από αυτά που επιθυμούμε; Μπορούμε να πραγματοποιήσουμε τα όνειρα και τις επιθυμίες μας δίχως να γινόμαστε έρμαιο στα χέρια των περιστάσεων; Μπορούμε! Καθένας από εμάς έχει μέσα του ανυπολόγιστη δύναμη η οποία όμως βρίσκεται σε λανθάνουσα κατάσταση. Το μόνο που χρειάζεται, είναι κάτι που θα πυροδοτήσει τη δύναμή μας και θα την κάνει να εκδηλωθεί. Αυτό μπορεί να είναι ένα ισχυρό κίνητρο, η εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και η πεποίθηση πως «´Ο,τι και αν συμβεί, θα τα καταφερω», με υπομονή και επιμονή.

Συχνά λοξοδρομούμε και αποκλίνουμε από την πορεία μας καθώς μπαίνουμε στο ρόλο του θύματος και πιστεύουμε ότι είμαστε πιόνια στα χέρια της μοίρας, η οποία είναι αμείλικτη και χειρίζεται τις τύχες μας κατά το δοκούν. Έτσι, αφήνουμε τις συνθήκες να καθορίζουν τη ζωή μας, παραιτημένοι από κάθε προσπάθεια να απαλλαγούμε από αυτά που μας συμβαίνουν, ή τουλάχιστον να τα αποδεχτούμε και να κοιτάξουμε μπροστά. Ακόμη και αν κάνουμε μια απόπειρα να βγούμε από το τέλειο αδιέξοδο το οποίο βιώνουμε, αν αποτύχουμε, περνάμε τον υπόλοιπο χρόνο της ζωής μας παραπονούμενοι για την κακή μας τύχη. Φαίνεται να αψηφούμε το γεγονός ότι η αποτυχία αποτελεί το μονοπάτι για την επιτυχία και πως το μυστικό όλων των επιτυχημένων είναι η επανάληψη της προσπάθειας, η επιμονή.

Θετικές σκέψεις 

Όταν συνειδητοποιήσουμε ότι εμείς έχουμε τον έλεγχο της ζωής μας, τότε τίποτα δε μπορεί να μας καταβάλει, ούτε η ασθένεια. Αλλάζουμε οτιδήποτε δεν μας ευχαριστεί, αν φυσικά περνάει από το χέρι μας, αποδεχόμαστε ό,τι δεν μπορούμε να ελέγξουμε και πορευόμαστε με εμπιστοσύνη στη ζωή. Σύμμαχο σε αυτή μας την προσπάθεια, έχουμε το νου μας και τις σκέψεις μας, οι οποίες αν είναι θετικές, έχουν τη δύναμη να προσελκύουν αυτά που αποζητούμε, αφού έχουν την ιδιότητα να έλκουν σα μαγνήτες και να μας φέρνουν αυτά που επιθυμούμε διακαώς. Κάποτε ρώτησαν το Νεύτωνα πώς ανακάλυψε το νόμο της βαρύτητας και εκείνος απάντησε πως σκεφτόταν διαρκώς την έλξη! Αν ανατρέξουμε στο παρελθόν, θα διαπιστώσουμε ότι εκείνα που περισσότερα επιθυμούσαμε, ήταν εκείνα που συνέβησαν.

Αρνητικές σκέψεις
Οι κακές σκέψεις από την άλλη, φέρνουν άσχημα αποτελέσματα, αφού ως γνωστόν, ό,τι φοβόμαστε μας κυνηγάει, επειδή το καλούμε. Μόλις αντιληφθούμε ότι είμαστε προϊόντα των σκέψεών που κυριαρχούν μέσα στο μυαλό μας, τότε θα αφυπνιστούμε και θα προσανατολιστούμε σε έναν τρόπο σκέψης πιο συμφέροντα για εμάς, που δεν θα μας εμποδίζει να ονειρευόμαστε, να καταστρώνουμε σχέδια και να σκεφτόμαστε ότι θα επιτυχουμε. Έτσι, κάθε φορά που η νοητική φλυαρία στο κεφάλι μας επιμένει ότι δεν μπορούμε να υλοποιήσουμε τα όνειρά μας, εμείς θα λέμε ένα STOP και αμέσως μετά τη λέξη ΜΠΟΡΩ.

Αυθυποβολή 

Υπάρχουν κάποιες κατευθυντήριες γραμμές, που μας βοηθουν να κυριαρχήσουμε στον εαυτό μας και να καθυποτάξουμε την απεριόριστη δύναμη που κρύβουμε μέσα μας. Πώς; Μέσω της αυθυποβολής: Χαλιναγωγούμε το άλογό μας και αντί να μας πάει εκείνο εκεί που θέλει, το αναγκάζουμε να κινηθεί προς την κατεύθυνση που εμείς επιθυμούμε. Πείθουμε τον εαυτό μας μέσω θετικών δηλώσεων, πινάκων οραματισμού, καθοδηγούμενης φαντασίας και άλλων μεθόδων, ότι μπορούμε να κάνουμε οτιδήποτε στ´ αλήθεια θελήσουμε. Ο τρόπος της θεραπείας μας βρίσκεται μέσα μας γι’ αυτό και δεν πρέπει να τον αναζητούμε έξωθεν.

´Ασκηση αυθυποβολής 

Κάθε πρωί μόλις ανοίξουμε τα μάτια μας και κάθε βράδυ πριν τα κλείσουμε, πολύ εστιασμένα και με συνείδηση, λέμε 20 φορές και δυνατά, για να μπορούμε να ακούμε τα λόγια μας την ακόλουθη φράση « Κάθε μέρα, στον τομέα της υγείας, της εργασίας και στον προσωπικό τομέα, πηγαίνω από το καλό στο καλύτερο». Το κλειδί εδώ βρίσκεται στην εμπιστοσύνη, στην πιστη και στη σιγουριά ότι οι επιθυμίες μας θα πραγματοποιηθούν. Λέξεις όπως δεν μπορώ, είναι δύσκολο, είναι αδύνατον, δε βοηθούν να πετύχουμε αυτά που επιθυμουμε, αντίθετα, σαμποτάρουν την προσπάθειά μας, γι’ αυτό και πρέπει να αντικαθίστανται από άλλες, θετικές : μπορώ, είναι εύκολο, γίνεται. Τα καλά νέα, είναι ότι η αυθυποβολή δεν χρειάζεται προσπάθεια και πολύ γρήγορα γίνεται μια αυτοματοποιημένη συνήθεια: Χρειάζεται απόσυρση σε ένα ήρεμο μέρος, μια αναπαυτική θέση και ρινική αναπνοή για χαλάρωση. Μετά από αυτή την εύκολη προετοιμασία, είμαστε έτοιμοι να περάσουμε στο υποσυνείδητό μας αυτά τα οποία θέλουμε, όπως για παράδειγμα, « Είμαι πολύ δυνατή», « μπορώ και πραγματοποιώ κάθε μου ανάγκη», « η ζωή μου χαρίζει απλόχερα τα δώρα της», « οποιασδήποτε δύσκολες καταστάσεις έρθουν στο διάβα μου, τις αντιμετωπίζω με θάρρος και γενναιότητα».

 

Η αρχή της μηχανικής δεν είναι ότι ψάχνει για τέλειες λύσεις. Είναι ότι προσπαθεί να κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί ακόμη και με τα περιορισμένα μέσα που μπορεί να διαθέτει. Το ίδιο γίνεται και στη μπιρίμπα: Αν αποδεχτείς ότι έχεις άσχημο φύλλο, θα τα γκρεμίσεις όλα και θα ξαναχτίσεις από την αρχή. Αν από την άλλη ψάχνεις εμμονικά για το ένα και μοναδικό φύλλο που θα σε σώσει, αυτό σπάνια θα έρθει. Συμπέρασμα: Δεν ονειροβατούμε, δεν μπορούμε να αλλάξουμε τα χαρτιά που μας μοιράζουν, μπορούμε όμως να αλλάξουμε τον τρόπο που παίζουμε την παρτίδα.

Για να εξασφαλίσουμε μια καλύτερη ζωή, καλό θα είναι να συμμεριστούμε τη γνώμη γνωστού πρωταγωνιστή του Σταρ Τρεκ και να μην πιστεύουμε στα σενάρια που δεν αφήνουν περιθώρια επιτυχίας. Να πηγαίνουμε κόντρα σε δυσοίωνες προβλέψεις που δεν μας αφήνουν περιθώρια επιτυχίας, κόντρα σε προγνωστικά και στατιστικές που μας θέλουν ηττημένους γιατί είμαστε πολύ μεγάλοι, πολύ μικροί, πολύ ψηλοί, πολύ κοντοί, πολύ όμορφοι ή πολύ άσχημοι για να κατακτήσουμε τα όνειρά μας. Μπορούμε απλώς να μετατρέψουμε το ελάττωμά μας σε προτέρημα και αυτό τελικά να είναι το ανταγωνιστικό πλεονέκτημά μας. Γιατί  για παράδειγμα να μην εκμεταλλευτούμε την αφηρημάδα μας και να μη γίνουμε συγγραφείς όπου εκεί αυτό το défaut αποτελεί προϋπόθεση;

Ένας άλλος τρόπος που θα μας κάνει να ζήσουμε καλύτερα, είναι να αναγνωρίσουμε την αξία των τοίχων. Αν αλλάξουμε οπτική και σταματήσουμε να βλέπουμε τους τοίχους σαν εμπόδια, θα μας αποκαλυφθεί πως πολλές φορές εκείνοι βρίσκονται εκεί για κάποιο λόγο και αυτός δεν είναι να μας ταλαιπωρήσουν, αλλά να μας δώσουν την ευκαιρία να δείξουμε πόσο πολύ θέλουμε κάτι. Υπάρχουν τοίχοι επαγγελματικοί και τοίχοι προσωπικοί. Τοίχοι μικρού ύψους αλλά πολύ στέρεοι και τοίχοι μεγάλου ύψους και λιγότερο στιβαροί. Κάποιοι είμαστε ικανότεροι στο να υπερβαίνουμε προσωπικούς τοίχους, άλλοι καλύτεροι στους επαγγελματικούς. Σε όποιον τοίχο και να προσκρούσουμε, θα πρέπει να δοκιμάσουμε τις δυνάμεις μας με επιμονή. Και αν αποτύχουμε να τους παρακάμψουμε; Τότε ξετυλίγουμε την κορδέλα του δώρου της αποτυχίας που λέγεται εμπειρία: Είναι αυτό που αποκτάμε όταν δεν έχουμε αποκτήσει αυτό που θέλαμε.

Ένας τρίτος τρόπος για να ζήσουμε καλύτερα, είναι να αποκτήσουμε επίγνωση των δυνατοτήτων μας και των αδυναμιών μας. ´Ενας τρόπος για να αναπτύξουμε πραγματικά την ικανότητα αξιολόγησης του εαυτού μας, είναι να έχουμε μέντορες, ανθρώπους που μας βοηθούν να αναπτύξουμε το μυαλό μας με ειλικρίνεια που οικοδομεί χαρακτηρα. Ανθρώπους που μας βοηθούν να εντοπίσουμε τα τυφλά μας σημεία τα οποία δε μας αφήνουν να δούμε την πραγματική εικόνα μας προς τα έξω και όχι άλλους που καταφεύγουν σε κούφιες κολακείες και κανάκεμα  για να τονώσουν το ναρκισσισμό μας.

Και βέβαια μεταθέτουμε την εστίασή μας  από το πρόβλημα στη λύση, από τον ρόλο του θύματος στον ρόλο του παρατηρητή και του problem solver.  Το να παραπονιόμαστε διαρκώς, δεν αποδίδει ως στρατηγική, δεν μας βοηθά να πετύχουμε τους σκοπούς μας και σίγουρα δεν μας κάνει να ζούμε καλύτερα. Από την άλλη, διοχετεύοντας την ενέργειά μας στην επίλυση του προβλήματος και όχι στην έκφραση παραπόνων και στη γκρίνια, αλλάζουμε την οπτική μας για τη ζωή και κάνουμε να μας συμβούν όμορφα πράγματα, αφού έχουμε αλλάξει φακούς στα γυαλιά μας και από μαύρα, τα βλέπουμε όλα πολύχρωμα.

 

Πώς μπορούμε να βελτιστοποιήσουμε τη ζωή μας; Να απεγκλωβιστούμε από τον εφησυχασμό του κοινότοπου και να απαλλαγούμε από τις αλυσίδες του κομφορμισμού; Πώς μπορούμε να τακτοποιήσουμε εκλεπτυσμένα τη ζωή μας δίχως να σπαταλάμε χρόνο σε δραστηριότητες μηδενικής αξίας; 

Η μεταμόρφωσή μας σίγουρα δεν είναι περίπατος αλλά ούτε και ανέφικτο όνειρο. Απαραίτητη προϋπόθεση για να κερδίσουμε σε αυτό το παιχνίδι της αυτοβελτίωσης είναι η δράση. Να μπούμε δηλαδή στο παιχνίδι και να παίξουμε, αφού δεν μπορούμε να είμαστε νικητές σε ένα παιχνίδι που δεν συμμετέχουμε.Να κάνουμε όσα μας αναλογούν και να μη διστάζουμε να κολυμπάμε όταν μας ανοίγονται νέοι ορίζοντες. Με λίγα λόγια να αλλάξουμε, να ενεργήσουμε αποφασιστικά, να δεσμευτούμε με πίστη. Μόνο έτσι η ζωή θα μας επιβραβεύσει χαρίζοντάς μας απρόσμενες νίκες. ´Οπως υπέροχα έχει πει ο Robin Sharma, κάθε αλλαγή είναι δύσκολη αρχικά, μπερδεμένη στο μέσο και υπέροχη στο τέλος. 

Τι δεν πρέπει να κάνουμε για να ενεργοποιήσουμε τα χαρίσματά μας και να γίνουμε οι ήρωες της ζωής μας;

Δεν απολαμβάνουμε τον τίτλο του καλού παιδιού

Η ροπή μας να λέμε ΝΑΙ έχει τίμημα, αφού κάθε φορά που λέμε ΝΑΙ σε κάτι ασήμαντο, λέμε ΟΧΙ σε κάτι σημαντικό. Εξασκούμαστε λοιπόν στην τέχνη του ΟΧΙ και εκπαιδευόμαστε στο να αντέχουμε την αποδοκιμασία των άλλων για να μπορέσουμε να  ευθυγραμμιστούμε με τη δική μας αλήθεια. 

Δεν βασίζουμε την ευτυχία μας σε κάτι εξωτερικό

Η πραγματική δύναμη δεν έρχεται ποτέ έξωθεν. Η ανεξάντλητη δύναμή μας ανακαλύπτεται και εκφράζεται όταν έρθουμε σε επαφή με τα ταλέντα και τις κλίσεις μας. Γι’ αυτό δεν πρέπει να τροφοδοτούμε την υλιστική όρεξή μας ούτε και να βασίζουμε την ταυτότητά μας στην ύλη και στα γήινα αγαθά, αφού η δύναμη που μας δίνουν είναι πλασματική. 

Δεν υποτιμούμε τις μικρές επιλογές

Οι μικρές επιλογές έχουν μεγάλη βαρύτητα ( τι λέμε, τι σκεφτόμαστε, τι τρώμε, τι κάνουμε), αφού ο τρόπος που ζούμε τις ώρες μας, διαμορφώνει τις μέρες μας και ο τρόπος που ζούμε τις μερες μας διαπλάθει τη ζωή μας και καθορίζει το πεπρωμένο μας. Κάνοντας λοιπόν μικρά βήματα καθημερινά, οδηγούμαστε σε μια καλύτερη ζωή. 

Δεν γεμίζουμε τα κενά μας με περισπασμούς 

Οργανώνουμε τις μέρες μας με τους δικούς μας όρους και έτσι εισπράττουμε τις ανταμοιβές της αυτοπειθαρχίας, του θάρρους, της ενσυναίσθησης, της ακεραιότητας, της αυτοβελτιωσης. Αν κατευνάσουμε την όρεξή μας για πάθη και περιττές πολυτέλειες, θα αυξήσουμε την πείνα μας για ουσιαστικές επιδιώξεις όπως αυτή της προσφοράς, της χρησιμότητας και της επίδρασης. Έτσι, θα μετατοπιστούμε βαθιά.

Δεν προβάλλουμε τα δυνατά μας στοιχεία

Δίνουμε απλόχερα στον εαυτό μας χώρο στοχασμού για να μπορέσουμε να αποδιώξουμε τις έγνοιες και τις αρνητικές σκέψεις. Δεν ξεχνάμε ότι η έμπνευση τρέφεται από την απομόνωση, η οποία μας βοηθά να επανεκτιμήσουμε όλους μας τους θησαυρούς. Δουλεύουμε ήσυχα με τον εαυτό μας και αναπτύσσουμε τη δεξιότητα να επικεντρωνόμαστε στη βελτιστοποίηση μιας συγκεκριμένης δεξιότητάς μας για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Ακριβώς όπως κάνουν οι πρωτοκλασσάτοι κάθε είδους. 

Δεν είμαστε απλοί διεκπεραιωτές 

Δε γινόμαστε πρόβατα που ακολουθούν το κοπάδι, ούτε επιτρέπουμε τις αναβολές. Αλλάζουμε τη νοοτροπία μας ώστε να μη λειτουργούμε μηχανικά και εφαρμόζουμε τη λογική της λεπτοδουλειάς έχοντας εσωτερική επιμονή. Η εμμονική προσοχή και εστίαση ακόμη και στην πιο ελάχιστη λεπτομέρεια είναι αυτή που θα μας κάνει να διακριθούμε και να αναβαθμίσουμε την προσωπική αλλά και επαγγελματική μας ανάπτυξη.

Δεν αφήνουμε την προσοχή μας να διασπάται

Ζούμε σε μια εποχή διασπασμένης επικέντρωσης, με τις νέες τεχνολογίες να διαβρώνουν το δυναμικό μας. Αντί να σπαταλάμε χρόνο σε δραστηριοτητες μηδενικής αξίας και να ξεγλιστράμε στην κατάσταση του θύματος, καταλογίζοντας σε άλλους ευθύνες για τη δυσάρεστη πραγματικότητά μας, κάνουμε το extra mile, το κάτι παραπάνω. Είμαστε απόλυτα παρόντες, έντονα επινοητικοί και εξαιρετικά καταρτισμένοι. Έτσι, βλέπουμε τις ζωές μας βαθμιαία να καλυτερεύουν και τις μικρές μας νίκες να στοιβάζονται. Όλα αυτά, τροφοδοτώντας την έμφυτη δύναμή μας και ξαναγράφοντας το αφήγημά μας.

Δεν χάνουμε τον ενθουσιασμό μας

Το σκοτάδι μας βοηθά να εκτιμήσουμε το φως και η θνητότητά μας, είναι ένα δώρο, αφού μας υπενθυμίζει ότι ίσως και να μην υπάρχει αύριο. Έτσι, ζούμε με ενθουσιασμό, μένουμε επικεντρωμένοι στα σημαντικά παρά τις δυσκολίες της καθημερινότητας  και κυνηγάμε τα όνειρά μας σήμερα.

Αν το καλοσκεφτούμε, η ζωή είναι απλή και αποτελείται από ένα δίπολο: το θετικό και το αρνητικό. Ερμηνεύουμε κάθε πτυχή της ζωής μας ( υγεία, οικονομικά, σχέσεις, επαγγελματικά, προσωπική ζωή) ως καλή ή κακή και αισθανόμαστε ανάλογα. Το ερώτημα είναι, μπορούμε να εξορύξουμε τη δύναμή μας, ώστε να μπορέσουμε να σηκωθούμε χαρούμενοι το πρωί, να εργαστούμε με πάθος, να εμπνευστούμε, να κουβεντιάσουμε ποιοτικά και να απολαύσουμε καλή υγεία; Μπορούμε! Με ποιον τρόπο; Ανακαλύπτοντας τον προορισμό μας, την αποστολή μας, κάτι σαφές και καλά ορισμένο. Κάποιοι άνθρωποι αφιερώνουν τη ζωή τους στην προσφορά ( γιατροί χωρίς σύνορα, εθελοντές του Ερυθρού Σταυρού ) και αυτό τους οπλίζει με απεριόριστη δύναμη. 

Υπάρχουν μέρη στον κόσμο, όπου η υγεία των ανθρώπων πάσχει αισθητά λιγότερο και η ποιότητα ζωής είναι πολύ υψηλή. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν βρει την αποστολή τους, η οποία δεν είναι απαραίτητα κάτι πολυσύνθετο, αλλά κάτι που τους δίνει τη σιγουριά ότι η ζωή τους και η παρουσία τους στη ζωή των άλλων είναι πράγματα πολύ σημαντικά. Αφού έχουν βρει τον προσδιορισμό τους, έχουν αποδώσει στον εαυτό τους την αξία που τους αναλογεί και διάγουν έναν βίο γεμάτο ενέργεια, χαμόγελα και δημιουργία.

Τι κάνουν;

Ασκούνται ελαφριά
Έχουν συνειδητοποιήσει ότι η υγεία του μυαλού και του πνεύματος είναι πράγματα αλληλοεξαρτώμενα και πως η αδράνεια, όχι μόνο εξασθενεί το σώμα, αλλά επηρεάζει και τη διάθεση, αφού ως γνωστόν, μέσω της άσκησης, εκκρίνονται ενδορφίνες και σεροτονίνη, οι ορμόνες της ευτυχιας.

Κρατούν τα επίπεδα του στρες χαμηλά

Πώς; Κάνοντας ασκήσεις ενσυνειδητότητας (mindfulness), που είναι ό,τι πιο σύγχρονο και αποτελεσματικό για τη μείωση του άγχους. Αποσυνδέονται από τον αυτόματο πιλότο και δίνουν προσοχή σε ό,τι συμβαίνει μέσα τους και γύρω τους εκείνη τη στιγμή. Ξυπνούν με ενσυνειδητότητα, μετακινούνται, εργάζονται, ασκούνται με τον ίδιο τρόπο και ακόμη και όταν ξαπλώνουν για να κοιμηθούν, το κάνουν με ενσυνειδητότητα. 

Κοιμούνται καλά

Για να το επιτύχουν αυτό, κλείνουν τις οθόνες 3 ώρες πριν κοιμηθούν και δημιουργούν μια ρουτίνα ύπνου που περιλαμβάνει : ζεστό μπάνιο, ζεστό αφέψημα χαλαρωτικών βοτάνων, χαμηλό φωτισμό και λίστες ευγνωμοσύνης για τη μέρα που μόλις τελείωσε. 

Είναι ανοιχτοί στο καινούριο

Αντί να καταναλώνουν την ενέργειά τους στο τι τους πονά, βρίσκουν ένα καινούριο κίνητρο κάθε φορά και αφοσιώνονται εκεί. Είναι μαθητές στη ζωή γιατί έχουν συγκεντρώσει αρκετό παρελθόν και έχουν καταλάβει ότι η γνώση είναι απέραντη και δεν σε προδίδει ποτέ.

Έχουν σημαία τους τη δράση

Αποδέχονται τα συναισθήματά τους χωρίς να προσπαθούν να τα ελέγξουν. Ο ´Οσσο, Ινδός γκουρού έχει πει: « Αν προσπαθούμε να εξαλείψουμε ένα κύμα με άλλο κύμα διαρκώς, θα δημιουργήσουμε μια ατελείωτη θάλασσα από κύματα». Καλωσορίζουν λοιπόν τα συναισθήματά τους, τα παρατηρούν και τα αποδέχονται. Αν υποφέρουν, δέχονται την οδύνη σαν ένα δώρο που θα τους δοθεί αν ξετυλίξουν την κορδέλα του. Γιατί όμως να μπουν σε αυτή τη διαδικασία συναισθηματικής υποδοχής και αποδοχής; Γιατί τα συναισθήματα είναι σαν τους επισκέπτες, εναλλάσσονται μέσα από τη δράση. Φροντίζουν λοιπόν να δημιουργούν νέα συναισθήματα μέσα από τη δράση. Όπως και να νιώθουν, επικεντρώνονται στο τώρα και « κάνουν τις δουλειές τους» έχοντας πως μότο τους το « ποια πράξη πρέπει να κάνω τώρα;».

Αφήνονται στη Ροή

Βυθίζονται απόλυτα και χάνονται μέσα στις δραστηριότητες που αναλαμβάνουν και το απολαμβάνουν τόσο πολύ, που χάνουν την αίσθηση του χρόνου και βιώνουν τη βέλτιστη εμπειρία. Ρέοντας, 

εστιάζονται σε μια συγκεκριμένη ασχολία. Ξέρουν ακριβώς τι να κάνουν και πώς να το κάνουν απερίσπαστοι , επιστρατεύοντας όλες τους τις δυνάμεις. Έτσι, είναι πιο παραγωγικοί, ελαχιστοποιούν τις πιθανότητες του λάθους, δίνουν περισσότερη προσοχή στους άλλους και είναι πιο δημιουργικοί.

Έχουν Αντιευθραυστότητα

Όχι μόνο δε λυγίζουν όταν δέχονται ένα πλήγμα, αλλά δυναμώνουν κατά το « Ό,τι δε σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό» του Νίτσε. Εφαρμόζουν το “ don’t put all your eggs in one basket “, ( μη βάζεις όλα τα αβγά σου στο ίδιο καλάθι) και έτσι έχουν πολλές εναλλακτικές. Μπορεί να έχουν την κύρια ασχολία τους, δεν επενδύουν όμως 100% εκεί. Έχουν και μια δευτερεύουσα ασχολία, έτσι ώστε να μην είναι τελείως αδύναμοι μπροστά σε μια κακοτυχία. Ακόμη, αποφεύγουν αυτά που τους καθιστούν  εύθραυστους: τους τοξικούς ανθρώπους, τα social media στην υπερβολή τους, την κακή διατροφή, την κακή οικονομική διαχείριση και την ανάλωση σε ανούσια πράγματα.

 

Όσα ήθελα να πω αλλά δεν είπα, γιγαντώνονται με τον καιρό μέσα μου. Γίνονται θηρίο και με πνίγουν, είτε με τη μορφή ψυχικής ασθένειας, είτε με τη μορφή εθισμού. Μεγάλος εθισμός είναι και το φαγητό. Δύσκολα κανείς μπορεί να απεξαρτηθεί από αυτό. Είναι και αυτό ένα ασφαλές καταφύγιο. Σύμφωνα με τη θεωρία που ονομάζεται Internal Family Systems, (Εσωτερικά Οικογενειακά Συστήματα), υπάρχουν τρία κομμάτια, τρεις υποπροσωπικότητες  που κυριαρχούν στη ζωή μας: το κομμάτι των εξόριστων (Exiles), το κομμάτι των διαχειριστών (Managers), και το κομμάτι των πυροσβεστών (Firefighters).

Πιο αναλυτικά :
Exiles :´Ο,τι εξορίζω γιατί με πονά : τραύματα, άβολες και δυσάρεστες καταστάσεις, συναισθήματα που δεν εκφράστηκαν : θυμός, αγανάκτηση, σύγχυση, απελπισία, ντροπή, απώλεια.

Managers: Χρήσιμες άμυνες που επιστρατεύω για να διαχειριστώ εξόριστες καταστάσεις και συναισθήματα:  εκλογίκευση, συμφιλίωση, αίσθηση δύναμης, έκφραση συναισθημάτων, ανάκτηση ελέγχου ζωής.

Firefighters: Αποσπούν την προσοχή μου από την ουσία, την στρέφουν κάπου άλλου (φοβία, υπερφαγία), συντηρώντας έτσι ένα προβληματικό σχήμα.

Όλα αυτά λοιπόν που δεν είπα αλλά ένιωσα, δεν εκφράστηκαν, θάφτηκαν βαθιά μέσα μου αλλά δεν διαγράφτηκαν. Απωθήθηκαν στο ασυνείδητο και απέκτησαν περισσότερη δύναμη. Μπορεί να ισορρόπησα με τη βοήθεια των managers, η πληγή μου όμως συνέχισε να αιμορραγεί εσωτερικά και αφού αρνήθηκα να δώσω φωνή σε αυτό που με δυσαρεστούσε, αυτό μεταμφιέστηκε  και βγήκε στην επιφάνεια με άλλους τρόπους, με λάθος τρόπους: εθισμοί, βία, μανία, αυτοκτονικότητα, καταναγκασμοί.

Τι πρέπει να κάνω;

Σύμφωνα πάλι με την προσέγγιση IFS, θα πρέπει να εκπαιδεύσω όλα τα κομμάτια μου ώστε να συνυπάρχουν αρμονικά και ειρηνικά. Μάλιστα υπάρχει και σχετικό ανέκδοτο που αναφέρει πως « τα πάω πολύ καλά με τους εαυτούς μου». Σα να έχω έναν συντονιστή, τον Εαυτό μου και να του έχω αναθέσει ένα πολύ δύσκολο έργο: να ηγηθεί μιας ομάδας, να φροντίσει να γνωριστούν καλά τα μέλη της, να εξασφαλίσει μια σχέση ειλικρίνειας ανάμεσα τους, για να μπορέσει να ισορροπήσει το σύστημα και να καταφέρει ο ίδιος να παραμείνει στο κέντρο του. Αυτό δεν είναι ένα εύκολο έργο, αφού οι φωνές μέσα μου είναι πολλές και διαφορετικές και τα μηνύματα που στέλνουν είναι αντιφατικά: ο επικριτικός ενήλικας κατευθύνει, σαμποτάρει και τιμωρεί, ο στοργικός γονέας προστατεύει, ο ηθικός ενήλικας λαμβάνει αποφάσεις και τηρεί τους κανόνες, ο μόνιμος αντιρρησίας εξίσταται με το παραμικρό και το αβοήθητο παιδί ζητά προστασία. 

Βήματα εξισορρόπησης:

1. Καλοδέχομαι και κατανοώ όλες τις εσωτερικές μου φωνές
2. Μπαίνω στη θέση του παρατηρητή και εντοπίζω με ποιους τρόπους κάποιες φωνές μπορούν να μου δυσχαιράνουν τη ζωή
3. Αγκαλιάζω, φροντίζω και ηρεμώ τα ενοχλητικά κομμάτια μου, δεν τα απορρίπτω, δεν τα διώχνω. 

Έτσι, κάθε φορά που αντιμετωπίζω ένα πρόβλημα ή βρίσκομαι σε κάποιο δίλημμα, αφήνω όλες μου τις φωνές να εκφραστούν και αν νιώσω ότι κάποια γίνεται ενοχλητική, προσπαθώ διερευνήσω τι την ενοχλεί, να την διαβεβαιώσω ότι δεν κινδυνεύει έτσι ώστε να μπορέσει και αυτή να χαλαρώσει.