Κατά τον Osho, πνευματικό διδάσκαλο με διεθνή αναγνώριση, ο διαλογισμός, είναι μια κατάσταση κατάργησης του μυαλού. Το μυαλό μας, είναι μια συνεχής κυκλοφοριακή συμφόρηση: πηγαινοέρχονται σκέψεις, επιθυμίες, αναμνήσεις, φιλοδοξίες, όνειρα. Ακόμη και στον ύπνο μας, αυτό λειτουργεί υπόγεια και προετοιμάζεται για την επόμενη μέρα. Ο διαλογισμός, είναι ακριβώς το αντίθετο από αυτήν την υπερδραστηριότητα του νου: είναι το σταμάτημα της σκέψης, η κατάργηση του νου, η απόλυτη σιωπή. Είναι η δημιουργία μιας απόστασης ανάμεσα σε εμάς και στις σκέψεις μας και η αποσύνδεση από το μυαλό μας.
Διαλογισμός και συνειδητότητα
Ένας τρόπος να υποτάξουμε το μυαλό μας, είναι να αποκτήσουμε συνειδητότητα. Η συνειδητότητα αποκτάται μέσω της δράσης και όχι μέσω της σκέψης. Ό,τι και αν κάνουμε, το κάνουμε με πλήρη επίγνωση, ακόμη και το κούνημα του μικρού μας δάχτυλου. Παραμένοντας συγκεντρωμένοι στην κάθε μικρή ή μεγάλη πράξη μας και αποφεύγοντας μηχανικές συνήθειες, μεταβάλλουμε την ποιότητα της ζωής μας και βιώνουμε την απόλαυση ακόμη και μέσα από δράσεις φαινομενικά ασήμαντες.
Διαλογισμός για μια ισορροπημένη ζωή
Σαν ζωντανά όντα που είμαστε, κινούμαστε με πόλωση: τις ημέρες μας διαδέχονται οι νύχτες, τις χαρές μας οι λύπες, το γέλιο μας διαδέχεται το κλάμα μας και τα καλοκαίρια μας οι χειμώνες. Αυτό, πρέπει όχι μόνο να το αποδεχτούμε, αλλά και να το απολαύσουμε, αφού οι αρνητικές καταστασεις δίνουν ένταση στη ζωή μας και δίχως αυτές, η ζωή μας θα ήταν βαρετή και ανούσια. Παραμένουμε λοιπόν διαθέσιμοι και στους δύο πόλους, με ευγνωμοσύνη. Θα υπάρξουν φορές που θα βιώνουμε την απόλυτη ευτυχία και θα πρέπει να το απολαμβάνουμε. Το ίδιο όμως θα πρέπει να εκπαιδευτούμε να νιώθουμε και στις στιγμές απόλυτης δυστυχίας. Μαθαίνουμε να επωφελούμαστε από όλες τις στιγμές στο σύνολο τους, για να επιτρέψουμε στην αρμονία να εγκατασταθεί. Τόσο τα ευχάριστα όσο και τα δυσάρεστα στοιχεία της ζωής μας, αποτελούν δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Τόσο το θετικό, όσο και το αρνητικό, κινούνται αδιαίρετα μαζί και αποτελούν δύο πλευρές της ίδιας ενέργειας.
Καλωσορίζουμε όχι μόνο τη χαρά αλλά και τη λύπη. Της ανοίγουμε την πόρτα και τη βάζουμε στο σπίτι μας, ακούγοντας προσεκτικά όσα έχει να μας πει. Πραγματικά θα εκπλαγούμε με το τι μπορεί να μας διδάξει και με τις ομορφιές της. Ομορφιές που η χαρά δεν μπορεί να συναγωνιστεί, αφού η λύπη έχει βάθος, ενώ η χαρά έχει επιφανειακότητα.
Διαλογισμός αποδοχής του αρνητικού και του θετικού
Έχουμε την τάση να διώχνουμε το οποίο αρνητικό συναίσθημα, να θέλουμε να το ξεφορτωθούμε. Αντί γι αυτό όμως, θα πάρει να αφήσουμε όλα τα συναισθήματα μας να υπάρχουν για να επέλθει η ισορροπία.
Κλείνουμε τα μάτια και αρχίζουμε να κοιτάμε μέσα μας: στο σώμα, στο μυαλό, στα συναισθήματά μας. Εκεί θα βρούμε κάτι αρνητικό, μικρό ή μεγάλο. Θα το αφήσουμε να υπάρχει, θα το δεχτούμε και θα χαλαρώσουμε με αυτό. Αν νιώθουμε ανήσυχοι, επιτρέπουμε στον εαυτό μας να νιώσει την ανησυχία. Αν νιώθουμε δυστυχισμένοι, νιώθουμε και απολαμβάνουμε τη θλίψη μας. Αφήνουμε τώρα αυτά τα αρνητικά στοιχεία να φύγουν και, παραμένοντας με τα μάτια κλειστά, μεταπηδούμε στο άλλο άκρο της πολικότητας, στο θετικό μέρος. Το βρισκουμε, όσο μικρό ή μεγάλο και αν είναι και χαλαρώνουμε με αυτό. Το αγκαλιάζουμε και το απολαμβάνουμε, ακριβώς όπως κάναμε και με το αρνητικό. Αφήνουμε τώρα τόσο τα θετικά όσο και τα αρνητικά στοιχεία να φύγουν και διατηρώντας τα μάτια κλειστά, απλώς υπάρχουμε, επιτρέποντας στις αντιθέσεις να υπάρχουν. Ανοίγουμε τώρα τα μάτια και απολαμβάνουμε το υπόλοιπο της ημέρας μας με τη συνειδητοποίηση ότι η ισορροπία έρχεται από την εμπειρία όλων των διαστάσεων της ζωής.
