Τα κλισέ του τύπου « το διαζύγιο είναι μια διαδικασία επώδυνη», « ένα γεγονός τραυματικό» είναι απολύτως αληθή. Είναι μια συνθήκη με πολύ υψηλό βαθμό δυσκολίας. Διαταράσσει ισορροπίες, γκρεμίζει σιγουριές και σαρώνει σαν τσουνάμι ,κάνοντας τίποτα μετά από αυτό να μην είναι το ίδιο. Αφήνει τους άμεσα εμπλεκόμενους με τεράστια κενά και αναπάντητα ερωτηματικά.
Τα γκρεμισμένα όνειρα, οι ανεκπλήρωτες προσδοκίες, η κοινωνική κατακραυγή, ο στιγματισμός, η αλλαγή του status, η απώλεια φίλων που στεκόνται αμήχανα απέναντι σε μια τέτοια κατάσταση και πολλοί από αυτούς τελικά απομακρύνονται, καθιστούν το διαζύγιο τη δεύτερη πιο αγχογόνο κατάσταση μετά την απώλεια κάποιου αγαπημένου προσώπου.
Το διαζύγιο επιβαρύνει ψυχολογικά τους πρώην συζύγους αφού κατακλύζονται απο αισθήματα ανεπάρκειας, θλίψης, οδύνης, απογοήτευσης, ανασφάλειας, πανικού και ενόχων. Οι δε συναισθηματικές και ψυχολογικές διακυμάνσεις που βιώνουν όλα τα μέλη, δεν προάγουν την εσωτερική γαλήνη και επηρεάζουν αμετάκλητα την καθημερινότητά τους.
Εκτός από τις λίγες περιπτώσεις όπου το διαζύγιο αποτελεί κοινή απόφαση, υπάρχουν δυο πλευρές: εκείνου που εγκαταλείπει και εκείνου που εγκαταλείπεται. Οι δυσκολίες κάθε πλευράς διαφορετικές: Οι πρώτοι, πλήττονται από ενοχικά συναισθήματα αφού έχουν πάρει το βάρος της ευθύνης. Οι δεύτεροι, έχουν αμφιθυμικά συναισθήματα. Από τη μια ταλαιπωρούνται από αισθήματα θυμού λόγω απόρριψης και θυματοποιούνται. Από την άλλη όμως, τους στοιχειώνουν οι αναμνήσεις και προσπαθούν να επαναπροσεγγίσουν τον πρώην σύντροφό τους. Γίνονται μέχρι και χειριστικοί, αφού χρησιμοποιούν ακόμη και τα παιδιά, αν υπάρχουν, σαν αθώα θύματα προκειμένου να αλλάξουν τη γνώμη του/της πρώην συζύγου.
Οι λόγοι που οδηγούν σε μια τέτοια κατάσταση ποικίλουν. Οι σημαντικότεροι είναι:
•Η έλλειψη επικοινωνίας
•Η απομυθοποίηση του συντρόφου λόγω υπερβολικής εγγύτητας
•Η ζήλεια σε βαθμό παθολογίας
•Η καταπίεση που οδηγεί σε εξαρτητικές σχέσεις
•Η ύπαρξη σεξουαλικών προβλημάτων που αποσιωπούνται ή η απουσία ποιοτικής σεξουαλικής ζωής
•Ζητήματα οικονομικής φύσης.
Όλοι οι παραπάνω λόγοι όμως, έχουν στον πυρήνα τους δυο ισχυρά εγώ, δυο ανθρώπους που στάθηκαν απαθείς όσον αφορά την εξέλιξη της σχέσης τους. Δυο ανθρώπους που γι’αυτούς το «εμείς» δεν αποτέλεσε άλλο πια προτεραιότητα. Δυο συντρόφους που δεν αντιμετώπισαν κατά πρόσωπο τα προβλήματά τους. Που δεν ήταν αρκετά επινοητικοί ώστε να ανανεωθούν και να διατηρήσουν τη φλόγα και που τελικά κατέληξαν σε έναν απονεκρωμένο γάμο και σε μια συνειδητοποιημένη απόφαση: αυτήν του διαζυγίου.
Δυστυχώς, αρκετοί από εμάς τρέμουμε να περάσουμε ένα δύσκολο εξάμηνο ώστε να έρθουμε αντιμέτωποι με τον πόνο και όλη τη γκάμα των επώδυνων συναισθηματων που συνοδεύουν ένα διαζυγιο. Πιστεύουμε στο « γνώριμο κακό» όπως έχει γράψει και ο αγαπημένος Χορχε Μπουκαι: «Συνεχίζουμε να μένουμε αγκιστρωμένοι σε αυτό που πια δε μας χρειάζεται , φοβούμενοι τις φανταστικές συνέπειες αν αποδεσμευτούμε.»
Στάδια χωρισμού
Στο πλαίσιο του ότι ο χωρισμός είναι μια απώλεια, ιδιαίτερα για εκείνον που εγκαταλείπεται, τα στάδιά του είναι παρόμοια με αυτά που περνάει το άτομο μετά από την απώλεια ενός αγαπημένου του προσώπου λόγω θανάτου. Τα στάδια είναι 5 και είναι διαφορετικά σε ένταση και διάρκεια για τον καθένα. Διαφοροποιούνται επίσης ανάλογα το φύλο και τον χαρακτήρα του καθενός. Εκτός από το πρώτο και το τελευταίο,που είναι τα πιο συνήθη, τα τρία ενδιάμεσα δεν εμφανίζονται απαραίτητα με αυτή τη σειρά ούτε βιώνονται πάντα από όλους.
•Άρνηση
•Θυμός και αμφιθυμία ( συγκρουόμενα συναισθήματα)
•Θλίψη
•Επαναπροσδιορισμός του τρόπου ζωής
•Αποδοχή
Το πένθος του χωρισμού διαρκεί από τρεις έως έξι μήνες, ωστόσο υπάρχουν συνιστώσες που μπορεί να κάνουν το διάστημα λίγο μεγαλύτερο – μικρότερο όχι συνήθως. Σε κάθε περίπτωση, ο πρώτος χρόνος μετά από μια απώλεια οποιασδήποτε φύσης είναι ο πιο δυσβάσταχτος. Τα πρώτα Χριστούγεννα χωρίς αυτήν/ αυτόν, τα πρώτα γενέθλια, οι πρώτες διακοπές… Μετά τον πρώτο αυτόν χρόνο, τα συναισθήματα αμβλύνονται και τα πράγματα καταλαγιάζουν. Οι δυο πρώην σύζυγοι έχουν πλέον αποστασιοποιηθεί συναισθηματικά, έχουν πέσει οι τόνοι και όλα είναι πιο ήπια.
Every cloud has a silver lining
Οι κύκλοι κλείνουν για να ανοίξουν καινούριοι και μετά από το πρώτο οδυνηρό διάστημα, αρχίζουν να διαφαίνονται τα θετικά τις κατάστασης. Εκτός από τα προφανή, περισσότερος χώρος στη ντουλάπα, καθαρότερο μπάνιο και λιγότερη μουρμούρα, υπάρχουν και πολύ πιο ουσιαστικά: Η ευκαιρία που μας δίνει η ζωή να ζήσουμε έναν νέο κύκλο ζωής, να απαλλαγούμε από ταυτότητες που μας έχουν φορέσει οι άλλοι, να πειραματιστούμε περπατώντας σε νέους δρόμους, να νιώσουμε ξανά επιθυμητοί και να διεκδικήσουμε εκ νέου τη θέση μας στο σεξουαλικό και συναισθηματικό γιγνεσθαι.
Η ευτυχία θέλει κόπο και πολλοί βαριόμαστε τη διαδικασία αφού είναι πολύ πιο βολικό να υιοθετήσει κανείς τη στάση του θύματος και να μεμψιμοιρεί για το κακό που τον βρήκε. Η ευτυχία θέλει τόλμη , πράγμα που ενέχει το ρίσκο της αποτυχίας. Θέλει διάθεση να μπεις ξανά στο παιχνίδι και να καταρρίψεις τις έρευνες και τα στατιστικά που λένε ότι οι δεύτεροι γάμοι και οι συναρμολογημένες οικογένειες έχουν χειρότερη τύχη από τους πρώτους..Ο καθένας στήνει το δικό του τσίρκο σε αυτή τη ζωή όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η προσωπική ευτυχία δεν είναι δικαίωμα αλλά φυσική υποχρέωση όλων!
