Entries by Ix2i1C4Kae

, ,

Συναισθηματική νοημοσύνη: εσύ πόσο συναισθηματικά ευφυής είσαι;

Αναγνωρίζεις, κατανοείς και ελέγχεις τα συναισθήματά σου και αυτά των γύρω σου; Θυμώνεις για τους σωστούς λόγους;Χειρίζεσαι αποτελεσματικά τις διαπροσωπικές σου σχέσεις; Έχεις το « γνώθι σαυτόν;» Καταβάλλεις προσπάθεια να δεις τα πράγματα από την οπτική γωνία των άλλων; Νιώθεις άνετα να ακολουθήσεις τη διαίσθηση σου; ( ο Αϊνστάιν κάποτε είπε ότι το μόνο αξιόλογο πράγμα ειναι η διαίσθηση). Έχεις προσωπικό κίνητρο; Αναγνωρίζεις έγκαιρα την ανάγκη για αλλαγές;
Άν η απάντηση σε όλα τα παραπάνω είναι ναί, είσαι συναισθηματικά νοήμων. Αν είναι όχι, δεν είσαι, αλλά τα καλά νέα είναι ότι μπορείς να γίνεις, αφού νοημοσύνη των συναισθημάτων δεν είναι γενετικά προκαθορισμένη, όπως συμβαίνει με τη διανοητική νοημοσύνη, (iq), αλλά καλλιεργείται και αναπτύσσεται. 
Οι έχοντες υψηλή διανοητική νοημοσύνη (high iq), δεν έχουν απαραίτητα υψηλά σκορ στη συναισθηματική νοημοσύνη, αφού αυτές είναι δυο ξεχωριστές ικανότητες που δεν πάνε πάντα χέρι χέρι. Γι αυτό και πολλές φορές βλέπουμε γύρω μας ανθρώπους που διαπρέπουν  ακαδημαϊκά, ή στα επαγγελματικά τους, αλλά πνίγονται στον ωκεανό των παρορμήσεών τους ή κάνουν άστοχους χειρισμούς στην προσωπική τους ζωή.
Όπως έχει πει και ο δικός μας Αριστοτέλης στα Ηθικά Νικομάχεια, « Ο καθένας μπορεί να θυμώσει- αυτό είναι εύκολο. Αλλά το να θυμώσει κανείς με το σωστό άτομο, στο σωστό βαθμό, τη σωστή στιγμή, για τη σωστή αιτία και με το σωστό τρόπο, αυτό είναι δύσκολο.»
Ποιές είναι λοιπόν εκείνες οι δεξιότητες με τις οποίες θα πρέπει να οπλιστούμε για να μπορέσουμε να κυριαρχήσουμε  στα συναισθήματά μας, να οικοδομήσουμε υγιείς διαπροσωπικές σχέσεις και να ζήσουμε μια πολυποίκιλη συναισθηματική ζωή;
 Αυτοεπίγνωση( self- awareness) 
Το να έχω πρόσβαση στα συναισθήματά μου και το να γνωρίζω από πού πηγάζουν αυτά όταν βιώνω συναισθηματικές διακυμάνσεις.
Αυτοέλεγχος ( self- control) 
Προϋπόθεση αυτής της δεξιότητας είναι η αυτοεπίγνωση, αφού αν δεν μπορώ να ορίσω το συναίσθημά μου, δεν μπορώ και να το ελέγξω, όπως δεν μπορώ να κάνω και το λεγόμενο « impulse control”, να ελέγξω δηλαδή τις παρορμήσεις μου. Μερικές από τις συνιστώσες του αυτοελέγχου, είναι η αυτοπειθαρχία, η προσαρμοστικότητα και η αυτοενεργοποίηση.
Ενσυναίσθηση ( empathy)
Είναι μια θεμελιώδης δεξιότητα που ενισχύει τη σύνδεσή μου με τους γύρω μου και προάγει την ουσιαστική επικοινωνία μου μαζί τους. Συνιστά την αναγνώριση των συναισθημάτων του άλλου ,την κατανόηση της θέσης του, το να μπαίνω δηλαδή στα παπούτσια του άλλου χωρίς απαραίτητα να συμφωνώ.
Κοινωνικές δεξιότητες ( social skills)
Είναι αυτές που διευκολύνουν τη διαχείριση των σχέσεων μας και την ανάγνωση των συναισθημάτων των άλλων( δεξιότητες επικοινωνίας, ηγεσίας, καλλιέργειας δεσμών, χειρισμού διαφωνιών, συνεργασίας). Τα άτομα με τέτοιου είδους ικανότητες, διαχειρίζονται με επιτυχία τις αλληλεπιδράσεις τους με τους άλλους ανθρώπους, τις οποίες μπορεί και να αξιοποιήσουν αν τις χρειαστούν. 
Τρόποι οικοδόμησης της Συναισθηματικής Νοημοσύνης μας
1. Μαθαίνω να διαχωρίζω τη σκέψη από το συναίσθημα. Οι σκέψεις μου είναι αυτές που προκαλούν τα συναισθήματά μου, οπότε αλλάζοντας τον τρόπο σκέψης μου, μετουσιώνω τα αρνητικά συναισθήματα σε θετικά.
2. Όταν βλέπω μια συμπεριφορά που δεν μπορώ εύκολα να αποκωδικοποιήσω, εξετάζω τουλάχιστον δυο πιθανά σενάρια πριν καταλήξω σε ενα συμπέρασμα και φροντίζω να ζήτω διευκρινίσεις όταν χρειάζεται. Συνήθως, οι αγενείς ή απότομες συμπεριφορές των άλλων, οφείλονται σε προβλήματα που έχουν οι ίδιοι και όχι στο ότι έχουν κάτι με εμάς.
3. Φροντίζω να λύνω τις διαμάχες μου με παραγωγικό τρόπο. Επιλέγω προσεκτικά τους καυγάδες μου και αξιολογώ για ποιο πράγμα αξίζει να μαλώσω και για ποιο όχι.  Ακόμη και όταν το κάνω, αποφεύγω να ξεκινώ με το εσύ ή με το είσαι και να ακολουθεί κατηγορία. Ξεκινώ με το νιώθω και ακολουθεί το συναίσθημά μου: νιώθω πληγωμένος, όχι : συνέχεια με πληγώνεις.
4. Βλέπω τις δυσκολίες με χιούμορ, αφού αυτό με χαλαρώνει και αυξάνει την επινοητικότητά μου. Η αισιόδοξη ματιά και η ικανότητα να ανταπεξέρχομαι στις δυσκολίες, η ανθεκτικότητα δηλαδή, είναι δείκτες Συναισθηματικής Νοημοσύνης.
5. Κοιτάω μέσα μου, κάνω ενδοσκόπηση. Έτσι, μένω  συνδεδεμένος με τα συναισθήματά μου, τα μελετάω και νιώθω άνετα με αυτά. Το ίδιο κάνω και με το σώμα μου: το ακούω, γιατί μου δίνει πληροφορίες για το πώς νιώθω. Όντας εξοικειωμένος με το δικό μου συναίσθημα, μπορώ πιο εύκολα να συντονιστώ και με το συναίσθημα των άλλων.
Αξίζει να θυμόμαστε ότι καμία σχέση δεν χτίστηκε  άκοπα και αβίαστα, ούτε με τον ίδιο μας τον εαυτό ή με το παιδί μας. Όλες οι σχέσεις είναι ρευστές και ευμετάβλητες, ιδιαίτερα οι στενές, οι προσωπικές και η ικανότητα να εκδηλώνουμε τα συναισθήματά μας με λόγια ( ή χωρίς) και με πράξεις, είναι απαραίτητη για τη διατήρηση στενών προσωπικών σχέσεων. Γιατί η οποιαδήποτε χειρονομία, η οποιαδήποτε λέξη θα πρέπει να μεταφράζεται ως “ είσαι πολύ σημαντικός για μένα”, “ προσθέτεις αξία στη ζωή μου”.

,

Προσαρμοστικοτητα: το πιο χρήσιμο εργαλείο επιβιωσης


Όταν ο Ηράκλειτος διακήρυττε τον 5ο αιώνα π.Χ. ότι τα πάντα ρει, μάλλον δε φανταζόταν ότι αιώνες μετά αυτή του η ρήση θα ήταν όχι μόνο  πιο επίκαιρη από ποτέ, αλλά και ένα από τα πιο χρήσιμα εργαλεία επιβίωσης του survival kit μας.  Ούτε ότι θα συνδέονταν τόσο στενά με την έννοια της προσαρμοστικότητας, η οποία θα αποτελούσε το μεγαλύτερο εφόδιο για μια καλή ζωή.

Τι είναι η προσαρμοστικοτητα;
Το σύνολο των ικανοτήτων και ψυχικών δυνάμεων που οι άνθρωποι ενεργοποιούν για να αντιμετωπίζουν αποτελεσματικά τις αντιξοότητες και τις δυσάρεστες καταστάσεις που μπορεί να προκύψουν. Παράλληλα, αξιοποιούν τις νέες συνθήκες με τρόπο δημιουργικό και χωρίς να χάνουν την προσωπική τους ταυτότητα.
Τι κάνουν οι προσαρμοστικοί;
•Επιβεβαιώνονται μέσα από πολλούς ρόλους και ταυτότητες γιατί αν περιοριστούν σε έναν και μοναδικό ρόλο και τον χάσουν, θα χάσουν και τον προσδιορισμό τους.
•Γνωρίζουν ότι η δυνατότητα γρήγορης και εύκολης προσαρμογής αποτελεί ανταγωνιστικό πλεονέκτημα ( competitive advantage) στον εργασιακό χώρο. Είναι δεκτικοί στο καινούριο και επιλέγουν περισσότερους από έναν τομείς για να δραστηριοποιηθούν. .
•Είναι multitaskers αν χρειαστεί, είναι στοχοπροσηλωμένοι και ασπάζονται το “keep your options open”, αφού ξέρουν πως θα χρειαστεί να αντιμετωπίσουν πολλές αλλαγές και στο εργασιακό πλαίσιο.
•Χαρακτηρίζονται από τα 3Ε: είναι ευφάνταστοι στην αντιμετώπιση προκλήσεων που σίγουρα θα αντιμετωπίσουν (κάποιες φορές, τα πράγματα έρχονται με έναν τρόπο που δεν τον έχουμε προϋπολογίσει), ευέλικτοι και εύκαμπτοι στη ζωή, αφού η ακαμψία οδηγεί σε δυσλειτουργικές καταστάσεις ( stress, χαοτικός τρόπος σκέψης).
•Βλέπουν τη μεγάλη εικόνα: βλέπουν το δάσος και όχι το δέντρο. Διατηρούν μια ολοκληρωμένη εικόνα των καταστάσεων που αντιμετωπίζουν και τις βλέπουν μέσα από το σωστό πρίσμα, όχι μεγεθυμένες.
•Γυρίζουν σελίδα πιο γρήγορα και έχουν την ευκαιρία να επανακάμπτουν συναισθηματικά ακόμη και μετά από τραυματικά ή δραματικά γεγονότα. Σε αυτό τους βοηθά σημαντικά το ισχυρό δίκτυο διαπροσωπικών σχέσεων που έχουν δημιουργήσει αλλά και η δεξιότητα που έχουν αποκτήσει να μεταβολίζουν τα συναισθήματά τους.
•Λένε ΝΑΙ στην προσαρμογή αλλά ΟΧΙ στην υποτέλεια και στην παραβίαση των αρχών τους. Οι αλλαγές απαιτούν μαχητικότητα, όχι θυματοποίηση. Έχουν αποφασίσει ότι τα προβλήματά τους τους ανήκουν και είναι συνειδητοποιημένοι ως προς το ότι είναι κυρίαρχοι της μοίρας τους.
•Είναι αφυπνισμένοι, συνδεδεμένοι τόσο με τον εαυτό τους, όσο και με τους γύρω τους. Έχουν ξεκάθαρη εικόνα του τι συμβαίνει στο περιβάλλον τους και δεν συνταράσσονται ούτε με τις πιο απροσδόκητες κρίσεις. Ξέρουν ότι ακόμη και οι πιο δυνατές ανατροπές, θα τους οδηγήσουν σε μια νέα συνθήκη που θα ανοίξει έναν καινούριο δρόμο.
Τι δεν κάνουν οι προσαρμοστικοί
•Δεν είναι αποφευκτικοί με τις αρνητικές σκέψεις τους αλλά ούτε τους επιτρέπουν να τους παρασύρουν σε μια φαυλότητα θλίψης και απραξίας.
•Δεν αφήνουν τις εμπειρίες τους να περνούν χωρίς να έχουν πάρει τα μαθήματά τους.
•Δεν αφήνουν την καλή ψυχολογική λειτουργία τους να φθίνει, ούτε και την σωματική τους ευεξία, παρότι μπορεί να καταπονούνται ψυχικά.
•Δεν χαμαιλεοντίζουν: δεν πηγαίνουν όπου φυσάει ο άνεμος προσαρμόζοντας τις αρχές τους κατά περίσταση για να αποκομίσουν τα περισσότερα οφέλη.
•Δεν χάνονται μέσα στα προβλήματά τους. Τα οριοθετούν, εξετάζουν τις εναλλακτικές τους και παίρνουν εκείνη την απόφαση που θα τους φέρει πιο κοντά σε αυτό που κάθε φορά χρειάζονται.
•Δεν καταστροφολογούν. Μετασχηματίζουν τον πόνο τους σε δημιουργία ή σε πράξεις αλτρουισμού.
•Δεν εναποθέτουν τις προσδοκίες τους στην τύχη, ή σε κάποιον άλλο εξωγενή παραγοντα. Γνωρίζουν ότι είναι οι ίδιοι ενεργοί συγγραφείς του βιβλίου της ζωής τους και δημιουργούν  μόνοι τους τις προϋποθέσεις για μια ποιοτική ζωή.
Go with the flow
Η στασιμότητα δεν ευνοεί την εξέλιξη. Το να μένουμε απαράλλακτοι και να μην μπορούμε να αφομοιώνουμε την αλλαγή, είναι μια προσέγγιση άκαμπτη, καθόλου βοηθητική για την εποχή που διανύουμε. Το να ζούμε με τη θεώρηση του « έτσι είμαι εγώ» όχι μόνο δε μας βοηθάει, αλλά μας καθιστά μονόφθαλμους. Προσαρμοζόμαστε λοιπόν στα νέα δεδομένα χωρίς όμως να κάνουμε εκπτώσεις στα όνειρά μας!

,

Απιστία: να μείνω ή να φύγω;


Το να ανακαλύψεις ότι ο σύντροφός σου σε απατά, είναι τουλάχιστον ματαιωτικό. Δεν πρέπει μόνο να αντιμετωπίσεις την απιστία, αλλά έρχεσαι και αντιμέτωπος με το δίλημμα: να μείνω ή να φύγω;
Τι είναι η απιστία;
Είναι η αθέτηση της υπόσχεσης του να παραμείνεις πιστός στον σεξουαλικό σου σύντροφο. Αυτή η υπόσχεση έχει πολλές μορφές, από απαγγελία γαμήλιων όρκων ενώπιον καλεσμένων, μέχρι ιδιωτικά ειπωμένες συμφωνίες μεταξύ εραστών.
Όσο αδιανόητη και αν φαντάζει εκείνη τη στιγμή η ιδέα του να σπάσεις τέτοιους δεσμούς, η απιστία είναι κάτι σύνηθες και πάντα επίκαιρο και ζουμερό. Μπορεί το ζευγάρι να αντιμετωπίζει βαθύτερα προβλήματα, η αποκάλυψη όμως μιας εξωσυζυγικής επαφής, σοκάρει τον απατημένο και κλυδωνίζει τη σχέση. Όταν συμβαίνει, εγείρει προβληματισμό και ακανθώδη, οδυνηρά ερωτήματα: μπορώ να χτίσω πάνω σε καμμένη γη;, μπορώ να επανακτήσω την εμπιστοσύνη μου;, μπορεί η σχέση να επαναπροσδιοριστεί και να μπουν νέες βάσεις;, θα πρέπει η όχι να συγχωρήσω;
Πότε συμβαίνει;
  • Όταν τα επίπεδα ωριμότητας των συντρόφων είναι χαμηλά. Όσο πιο ανώριμος είναι κανείς, τόσο λιγότερο συνειδητοποιημένος είναι ως προς τα ζητούμενά του, το τι θέλει. Χάνει πιο εύκολα  τον προσανατολισμό του και καταστρέφει με μεγαλύτερη ευκολία ακόμα και μια καλή σχέση. Είναι πιο παρορμητικός και αφήνει την απερισκεψία να τον κυριεύσει.
  • Όταν η σχέση με το «νόμιμο» σύντροφο έχει αποδυναμωθεί λόγω ελλιπούς επικοινωνίας, όταν δεν είναι και οι δυο παρόντες  και δεν καλύπτονται οι σεξουαλικές ή οι συναισθηματικές ανάγκες.  Αυτό το απονεκρωμένο καθεστώς, μπορεί να στρέψει το βλέμμα αλλού ή να προάγει έναν ακόμη στενότερο σύνδεσμο με τον παράνομο εραστή και μια ένωση όχι μόνο σεξουαλική αλλά και συναισθηματική αφού το απαγορευμένο, δημιουργεί μια σχέση συνενοχής ανάμεσα στους παράνομους εραστές.
  • Όταν χάνονται οι ρολόι της γυναίκας και του άντρα και αδελφοποιούνται τα μέλη. Όταν οι σύντροφοι νιώθουν ότι εμπλέκονται σε μια αιμομικτική σχέση αφού νιώθουν το ταίρι τους μέλος της οικογένειάς τους, γονέα του παιδιού τους και όχι ως τον άνθρωπο που θα εξελίξει, θα διαφοροποιήσει την επίπεδη ερωτική τους σχέση. Όσο καλά και να ανταποκρίνεται κανείς στο ρόλο της μητέρας ή του πατέρα, όση στοργή και φροντίδα και αν παρέχει στο ταίρι του δεν επαρκεί. Θα πρέπει το ερωτικό πάθος όχι μόνο να συντηρείται αλλά και να δυναμιτίζεται με ευφάνταστους τρόπους για να κερδηθεί το στοίχημα και να κρατηθεί η φλόγα ζωντανή.
  • Όταν τα ζευγάρια δεν είναι συμβατά σε επίπεδο μόρφωσης, status ( συμπεριλαμβάνεται και ο ξαφνικός πλουτισμός ή η ξαφνική ανάληψη θέσεων εξουσίας ενός εκ των δυο) ,εξωτερικής εμφάνισης, εισοδήματος, θρησκείας ή ενδιαφερόντων. Αν δεν υπάρχει κοινός τόπος, τα μέλη του ζευγαριού γίνονται ευάλωτα στην απιστία αφού βιώνουν μεγαλύτερα επίπεδα δυσαρέσκειας.  Η δυσαρέσκεια, αποτελεί ένα βασικό κίνητρο για να απιστήσει κανείς και  αν υπάρχει, οι σκέψεις του τύπου « δεν θέλω να χαλάσω τη σχέση μου», « δεν θέλω να πληγώσω τον σύντροφό μου» αποτελούν ένα αδύναμο αντικίνητρο.
Food For Thought
-Το sexting ειναι τόσο διαδεδομένο, γιατί εκφράζει τη φυσική ροπή των ανθρώπων για φλερτ.
-Υπάρχουν τριών ειδών απιστίες: η σεξουαλική, η συναισθηματική και αυτή που εμπεριέχει και σεξ και συναίσθημα. Η πρώτη κατηγορία, που την προτιμούν περισσότερο οι άνδρες, δεν έχει ρομαντική συμμετοχή. Η δεύτερη, χαρακτηρίζεται από συναισθηματική εμπλοκή και είναι πιο δημοφιλής ανάμεσα σε γυναίκες. Η τρίτη κατηγορία, όταν συμβαίνει, λειτουργεί καταλυτικά και υπάρχουν μεγάλες πιθανότητες να σηματοδοτήσει ακόμη και το τέλος της νόμιμης  σχέσης.
-Η παραδοχή του ατοπήματος δεν ενδείκνυται, αν επιθυμούμε τη συνέχεια της σχέσης. Όταν εκμυστηρευόμαστε ενα τέτοιο ολίσθημα, είναι σα να μεταθέτουμε την ευθύνη στον άλλον. Με αυτόν τον τρόπο, δεν προστατεύουμε ούτε τον εαυτό μας, ούτε το ταίρι μας. 
-Σε περιπτώσεις που αποκαλύπτεται το μυστικό, ο απατημένος σύντροφος και ιδιαίτερα η  απατημένη γυναίκα, γυρίζει ξανά και ξανά στα ίδια, ζητώντας με επιμονή να μάθει τις ερωτικές στοιχομυθίες των δυο εραστών.
Σημαντική η συμβολή του ειδικού
Αρκετά ζευγάρια καταφεύγουν στη συμβουλευτική ζεύγους μετά από μια τέτοια αποκάλυψη. Μια τέτοια θεραπεία είναι πολύ βοηθητική αφού με τα νέα δεδομένα, τα μέλη του ζευγαριού βιώνουν συμπτώματα μετατραυματικού στρες, με γρήγορες εναλλαγές συναισθημάτων ( σοκ, θυμός, θλίψη, ντροπή, ενοχές). Ο σύμβουλος( facilitator), παίζει ρόλο συντονιστικό και καθοδηγητικό.  Δεν είναι επικριτικός και δεν μεροληπτεί υπέρ του ενός ή του άλλου. Μέσα από συγκεκριμένα βήματα, βοηθά και τα δυο  μέλη να αναγνωρίσουν και να επεξεργαστούν όλα τους τα συναισθήματα, αλλά και να ισορροπούν πιο αποτελεσματικά την επικοινωνία τους. Υπάρχει βέβαια και το ενδεχόμενο η σχέση να μην έχει τη δυναμική να προχωρήσει. Σε κάθε περίπτωση, ο ειδικός βοηθά το ζευγάρι να δει τα πράγματα από μια πιο διευρυμένη οπτική γωνία.
Ακούγεται παράδοξο, όμως η σεξουαλική απάτη μπορεί να αποτελέσει την ευκαιρία για επανεκκίνηση αν σταθούμε σαν σύμμαχοι απέναντι στο πρόβλημα. Σίγουρα θίγει το ναρκισσισμό μας, μας δοκιμάζει, θολώνει την κρίση μας και μας εμποδίζει να δούμε τα αιτία του προβλήματος.  Άν όμως θέλουμε πραγματικά τον σύντροφό μας, συμφιλιωνόμαστε με το γεγονός, επαναπροσδιορίζουμε τις ανάγκες μας, διεκδικούμε εκ νέου σχέση και χτίζουμε σε νέες βάσεις τη νέα μας προσπάθεια. Το έχει πει και ο Μαρσέλ Προυστ ( Γάλλος συγγραφέας) : “Η μοιχεία δίνει καινούρια ανάσα ζωής σε σχέσεις που έχουν αφεθεί να πεθάνουν”.  Αυτή τη φορά όμως θυμόμαστε να τοποθετήσουμε τη σεξουαλικότητα στη θέση που της ανήκει, αφού αποτελεί δυνατή τροφή στη σχέση και μαθαίνουμε να διαφυλάττουμε  και να μην υποτιμούμε τη ρουτίνα που έχουμε χτίσει με το ταίρι μας , είναι πολύτιμη!
,

Τα 5 σημάδια που μαρτυρούν ότι η σχέση μας έχει κάνει τον κύκλο της

Το ερώτημα που μπαίνει είναι: πώς ξέρουμε ότι ο χρόνος στην κλεψύδρα της σχέσης μας τελειώνει; Υπάρχουν προειδοποιητικές ενδείξεις, κάποια σημάδια που μας βοηθούν να αξιολογήσουμε την πορεία της σχέσης μας και να κρίνουμε αν αυτή έχει τελματώσει.
Ποιοί είναι όμως αυτοί οι λόγοι που μας υποδεικνύουν ότι η σχέση μας απέχει πολύ απ´αυτό που είχαμε ονειρευτεί και δεν ανταποκρίνεται πια ούτε στις ανάγκες μας ούτε στις επιθυμίες μας;
1.Έλλειψη επικοινωνίας  (ο συνήθης ύποπτος)
Όταν παύουμε να εκφράζουμε τα συναισθήματά μας, μπλοκάρουμε την επικοινωνία μας και οδηγούμαστε σταδιακά σε συναισθηματική απομόνωση αλλά και παραίτηση. Στο τέλος της ημέρας, καταλήγουμε να μην ξέρουμε ποιος είναι ο άνθρωπος που κοιμάται δίπλα μας τα βραδιά, τόσο πολύ έχουμε αποξενωθεί.
2. Απάθεια 
Απάθεια για το ταίρι μας αλλά και για την έκβαση της σχέσης μας. Αυτό συμβαίνει όταν έχουμε κουραστεί από τις προσπάθειες και έχουμε μπει σε μια κατάσταση συναισθηματικής νωθρότητας , τεμπελιάς και παραίτησης.  Έτσι καταφέρνουμε μεν να καταπνίγουμε τον πόνο, αλλά μαζί με αυτόν καταπιέζουμε και τη χαρά μας για τη ζωή.
3. Μειωμένη έως ανύπαρκτη σεξουαλική ζωή
Η έλλειψη σεξουαλικής επιθυμίας και η σεξουαλική αποχή, ή η έλλειψη ποιοτικής σεξουαλικής ζωής, είναι σοβαρές ενδείξεις για τη δυσλειτουργία της σχέσης μας. Το δέσιμό μας με το ταίρι μας αποδυναμώνεται όταν η ερωτική επιθυμία μπαίνει στο ντουλάπι και δεν είμαστε πλέον εραστές.
4. Εκδικητική διάθεση
Όταν δεν μπορούμε να διαχειριστούμε την εκδικητική μας διάθεση. Όταν δε φιλτράρουμε τα λόγια μας και εκτοξεύουμε κατηγορίες και προσβολές. Όταν δεν μιλάμε με ακρίβεια, γενικεύουμε με ατάκες του τύπου “ δεν αλλάζεις εσύ”, “ πάντα τα ίδια κάνεις”, στοχοποιούμε και στιγματίζουμε τον σύντροφό μας. Όταν δεν υπογραμμίζουμε την ανεπιθύμητη συμπεριφορά αλλά καταδικάζουμε τον άνθρωπό μας. Όλα αυτά, κάνουν το καμπανάκι της τοξικότητας να χτυπάει και να μας προειδοποιεί.
5. Απιστία ( συναισθηματική ή σεξουαλική)
Όταν ένας από τους δυο συντρόφους απιστήσει, χάνεται αυτή η σχέση συνενοχής, συνεργίας που μας ενώνει με τον σύντροφό μας. Και μπορεί η απιστία από μόνη της να μην αποτελεί αιτία χωρισμού, αν όμως συνυπάρχει με τα προαναφερθέντα, αποτελεί καταλύτη. Μουδιάζει και θίγει τον απατημένο εξαιτίας της απόρριψης που νιώθει και κάνει την εμπιστοσύνη του να κλονίζεται.

Είναι δύσκολο να αφήσουμε ένα δεσμό στον οποίο έχουμε επενδύσει και έχουμε εναποθέσει τις ελπίδες μας. Από την άλλη όμως, είναι ανώφελο να υπάρχουμε κάπου όπου τα πάντα είναι εύθραυστα και αβέβαια και που κανείς από τους δυο δεν πυροδοτεί την εξέλιξη του άλλου. Και όλα αυτά επειδή φοβόμαστε τις φανταστικές συνέπειες αν αποδεσμευτούμε. Όταν το Εγώ μπαίνει μπροστά και το Εμείς δεν αποτελεί πια προτεραιότητα, όταν τα προβλήματα αποσιωπούνται και δεν υπάρχει εσωτερικό κίνητρο για ανανέωση ή επαναπροσδιορισμό της σχέσης, είναι καλύτερο να απαγκιστρωθούμε από αυτό που πια δε μας χρειάζεται και ούτε εμείς χρειαζόμαστε.

Ας μην ξεχνάμε ότι οι κύκλοι κλείνουν για να ανοίξουν καινούργιοι! Επιστρατεύουμε λοιπόν  την ενεργητικοτητά μας,  επιδεικνύουμε ανθεκτικότητα και με ρεαλιστική αισιοδοξία προχωράμε μπροστά!

,

Γίνε η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου

Κατά βάθος όλοι ξέρουμε ποτέ είμαστε στον “ σωστό δρόμο”. Νιώθουμε μια γαλήνη, μια ηρεμία όταν υλοποιούμε τις επιθυμίες μας ή τουλάχιστον όταν  προσπαθούμε γι αυτό. Όταν δυσπιστούμε στις μαγικές συνταγές και στις εύκολες λύσεις γιατί μέσα μας γνωρίζουμε ότι η πιο μακρινή διαδρομή είναι αυτή που θα μας γυρίσει με ασφάλεια στο σπίτι. Έχουμε όμως έναν σαμποτέρ σε αυτήν την πορεία: τη συνήθεια, που μας εμποδίζει από το να ανακαλύψουμε νέα μονοπάτια και να γίνουμε πιο δεκτικοί σε νέες οπτικές, σε νέες τοποθετήσεις.  Αν εγκαταλείψουμε την παθητικότητά μας και δεχτούμε ότι εμείς οι ίδιοι μπορούμε να επιφέρουμε την αλλαγή επενεργώντας πάνω στα πράγματα, θα καταφέρουμε να διαμορφώσουμε μια πραγματικότητα που μας ωφελεί. Άλλωστε τις περισσότερες φορές,  είμαστε οι βασικοί υπεύθυνοι για οτιδήποτε μας συμβαίνει.

Για να εξασφαλίσουμε ότι είμαστε η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας, έχει αξία να κάνουμε στον εαυτό μας τις παρακάτω ερωτήσεις:
Είμαι αρκετά παροντικός;
Το παρελθόν και το μέλλον είναι δυο φανταστικοί κόσμοι. Το παρελθόν είναι μια ανάμνηση και το μέλλον ένα σχέδιο. Απολαμβάνω  λοιπόν το παρόν, βουτάω στο εδώ και τώρα!
Μαθαίνω από τα σφάλματά μου;
Αποφεύγω να εκλογικεύω τα λάθη μου, θα με απομακρύνει από το να πάρω τα μαθηματά μου. Τα παραδέχομαι, τα νομιμοποιώ και τα χρησιμοποιώ ως σκαλοπατι για την εξέλιξή μου.
Ξέρω τι είναι αυτό που μου φταίει;
Για να μπορέσω να ενεργήσω πάνω σε κάτι, θα πρέπει πρώτα να το προσδιορίσω, να το κωδικοποιήσω. Διαφορετικά, δεν θα μπορέσω ούτε να το ελέγξω, ούτε να επιδράσω πάνω του.
Έχω συνείδηση της εσωτερικής μου δύναμης;
Το να ονειροβατώ, είναι βέβαιο πως δεν αυξάνει τις πιθανότητές μου να πετύχω όσα επιθυμώ. Το να συνειδητοποιήσω όμως οτι κάθε μου ενέργεια μπορεί να πυροδοτήσει μια σειρά αλλαγών και να αναλάβω δράση, τις αυξάνει άρδην.
Ξέρω τι θέλω;
Φροντίζω να είμαι ευθυγραμμισμένος με τις ανάγκες μου, τους στόχους μου και τα όνειρά μου. Δεν εφησυχάζω. Διαμορφώνω την ταυτότητά μου με βάση το δικό μου αξιακό σύστημα και στέκομαι με δυσπιστία απέναντι σε κανόνες που δεν με εκφράζουν.
Έχω απαλλαγεί από περιττά βάρη;
Αναγνωρίζω την πολυτέλεια της ησυχίας και την αποζητώ. Δεν προσπαθώ να γεμίσω τη ζωή μου με άχρηστα πράγματα και δεν φοβάμαι να ξεφορτωθώ άχρηστα φορτία.
Αγαπώ αρκετά τον εαυτό μου;
Τρέφω το σώμα και το πνεύμα μου και ενδυναμώνομαι τόσο σωματικά οσο και πνευματικά. Ικανοποιώ τη δίψα μου για μάθηση, γεμίζω τα κενά μου και « με χτίζω» δουλεύοντας πάνω στους περιορισμούς μου.
Ανησυχώ για τα σωστά πράγματα;
Κάνω δικά μου προβλήματα αφού όσο ευαισθητοποιημένος και αν είμαι στις ανάγκες των άλλων, τα προβλήματά τους δεν με αφορούν. Έχω ακόμη ξεκαθαρίσει μέσα μου πως ο αριθμός των followers μου στο instagram δεν συμπεριλαμβάνεται στη λίστα με τους προβληματισμούς μου.
Ποντάρω στη χαρά;
Επιλέγω για συνοδοιπόρους ανθρώπους που με ανεβάζουν ψηλά, που προσθέτουν έμπνευση και αξία στη ζωή μου και πετάω μαζί τους. Διατηρώ το πάθος μου για τη ζωή, ξέρω ότι τον έλεγχο της ευτυχίας μου τον έχω μόνο εγώ και διατηρώ ψηλά τα επίπεδα του ενθουσιασμού μου.
Πόσο σίγουρος είμαι για τον εαυτό μου;
Κανείς δεν ένιωσε σίγουρος από τον καναπέ του!Εκτίθεμαι σε καινούρια ερεθίσματα για να ενισχύσω τα επίπεδα της αυτοπεποίθησής μου. Εισάγω νέες δεξιότητες στη ζωή μου και αναβαθμίζω τις προσδοκίες μου. Δίνω στον εαυτό μου την άδεια να πραγματοποιήσει τα όνειρά του!

Αντί να κατασκευάζουμε μια κόλαση γύρω μας και μετά να θέλουμε να την κατοικήσουμε, δεν είναι καλύτερο να ακολουθήσουμε την παραίνεση του Καζαντζάκη; Να ζωγραφίσουμε με τα πινέλα και τα χρώματά μας τον δικό μας παράδεισο και να μπούμε μέσα;

,

Ανθεκτικότητα : υπερνικώντας τα εμπόδια

«Η ζωή συνεχίζεται», « μην τα παρατάς», « προχώρα μπροστά». Πόσες φορές δεν έχουν λειτουργήσει παρηγορητικά αυτές οι εκφράσεις που φωτογραφίζουν την έννοια της ανθεκτικότητας; Το έχει γράψει και ο Robert Frost ( Αμερικανός ποιητής): « ό,τι έχω μάθει για τη ζωή, συνοψίζεται στην εξής λέξη: συνεχίζεται».

               Τι ακριβώς είναι η ανθεκτικότητα;
Είναι η ικανότητα να μπορείς να αναρρώσεις συναισθηματικά από προσωπικές ή επαγγελματικές αναποδιές και ιδανικά να αποκομίσεις και κάτι από αυτήν την εμπειρία. Να επιδείξεις κουράγιο. Δεν είναι τυχαία η έκφραση : εφτά φορές αν πέσεις οχτώ να σηκωθείς.

        Μπορούμε να εξασκηθούμε σε αυτήν; ΝΑΙ!!

Σίγουρα σε κάποιους είναι ένα έμφυτο χάρισμα, γραμμένο στο DNA τους. Αρκεί να παρατηρήσουμε αδέρφια από δυσλειτουργικές οικογένειες: κάποιοι μεγαλώνοντας, κατέφυγαν στα ναρκωτικά, ενώ άλλοι είχαν πιο ομαλή μετάβαση στην ενηλικίωση.
                           Πώς καλλιεργείται;
Η ανθεκτικότητα καλλιεργείται στα παιδιά από τους γονείς. Καθώς οι γονείς αποτελούμε τα πιο ισχυρά πρότυπα για τα παιδιά μας και τα παιδιά είναι μιμητικά όντα, ο τρόπος που διαχειριζόμαστε τις αντιξοότητες, από την πιο απλή μέχρι την πιο σημαντικη, λειτουργεί διδακτικά για εκείνα.

Ένα από τα καλύτερα μαθήματα που μπορούμε να δώσουμε στα παιδιά μας είναι ότι μαθαίνουμε από τα λάθη μας και αποδεχόμαστε τις δυσκολίες τις ζωής. Δυστυχως, δεν έχουν όλοι οι γονείς αυτές τις δεξιότητες και δε μπορούν να τις μεταλαμπαδεύσουν στα παιδιά τους.

Ο αθλητισμός βοηθά πολύ στο να διδάξει τους νέους πώς να χτίσουν δεξιότητες ανθεκτικότητας αφού τους μαθαίνει από πολύ νωρίς την έννοια της επιμονής αλλά και της αποδοχής της ήττας και της θεώρησης του « προχωράω μπροστά, δεν μένω προσκολλημένος σε μια κατάσταση».
                     Ανθεκτικότητα και ευτυχία
Άν παρατηρήσουμε τους ευτυχισμένους ανθρώπους, θα διαπιστώσουμε ότι η ζωή τους απέχει πολύ από την τελειότητα. Η επιτυχία τους και η ευημερία τους δεν αποδίδονται στις καταστάσεις, αλλά στην οπτική τους για τη ζωή.

Δεν είναι το τι μας συμβαίνει, αλλά πώς το αντιμετωπίζουμε

Η ζωή είναι γεμάτη προκλήσεις. Όταν έρθει και η δίκη μας σειρά να τις αντιμετωπίσουμε, θα είναι πολύ βοηθητικό να έχουμε τα εργαλεία να το κάνουμε αφού η ανθεκτικότητα είναι μια επίκτητη δεξιότητα εκτός από έμφυτη. Έρευνες έχουν δείξει πως οι ανθεκτικοί άνθρωποι καταλαβαίνουν ποσό σημαντική είναι η συμβολή τους στην ευτυχία τους και πως είναι ικανοί να λύσουν προβλήματα ακόμη κι αν δεν έχουν έτοιμη τη λύση.
Στο δρόμο της ανθεκτικότητας
Τι κάνει ο ανθεκτικός;
1.      Ζητάει βοήθεια
 Είναι απόλυτα συνειδητοποιημένος ως προς το τι μπορεί να κάνει μόνος του. Πιο συγκεκριμένα, ξέρει να απευθύνεται για βοήθεια στο σωστό άτομο, κάνει επιδέξιες επιλογές σε σχέση με το σε ποιον φίλο ή συγγενή θα στραφεί κάθε φορά.
2.      Μαθαίνει από την αποτυχία
 Έχει από νωρίς καταλάβει ότι η αποτυχία είναι ένα απαραίτητο εμπόδιο, ένα « αναγκαίο κακό» που θα τον οδηγήσει στην επιτυχία. Όπως γράφει και γνωστός ψυχολόγος, η επιλογή είναι απλή: Learn to fail or fail to learn.
3.       Μένει στη θετική συχνότητα
Διατηρεί ρεαλιστική αισιοδοξία αφού είναι απαραίτητο συστατικό της ευτυχίας. Άνθρωποι με υψηλά επίπεδα ανθεκτικότητας δεν υποκύπτουν στον αρνητισμό σε στρεσογόνες καταστάσεις και μπορούν να διατηρήσουν κάποια επίπεδα θετικότητας.
4.       Προχωρά μπροστά
Έχει αυτεπάρκεια ( self- efficacy), πίστη δηλαδή στις ικανότητές του, που είναι το βασικό συστατικό για να αποτινάξει κανείς το χρόνιο στρες και τις δυσκολίες. Δεν αφήνει τον εαυτό του έρμαιο στις αποφάσεις των άλλων και προσαρμόζει το περιβάλλον στα δικά του « θέλω». Επιδεικνύει επιμονή: πειραματίζεται με εναλλακτικούς τρόπους επίλυσης προβλημάτων και εναλλακτικές προσεγγίσεις μέχρι να βρει την κατάλληλη.
Αντί να αναλωνόμαστε στο τι πήγε λάθος μέσα στην ημέρα δεν είναι καλύτερο να επιδείξουμε ανθεκτικότητα; Να μην εστιάσουμε στα αρνητικά συναισθήματα, όσο δελεαστικό και βολικό και αν φαντάζει. Το πιστοποιούν και οι έρευνες: Για να μπορέσουμε να αναπτύξουμε πλήρως το δυναμικό μας και να ανθίσουμε, η αναλογία θετικών – αρνητικών συναισθημάτων θα πρέπει να είναι 3 προς 1.
Η επιλογή μοιάζει με μονόδρομο!
,

Το προφίλ του ψυχαναγκαστικού

Νιώθεις την ανάγκη να διπλό- τριπλό τσεκάρεις τα πράγματα επαναλαμβανόμενα πριν φύγεις από το σπίτι;
 Εκτελείς διάφορα τελετουργικά του του τύπου κάνω το σταυρό μου τρεις φορές ή μετράω μέχρι το 10 και μετά κλειδώνω;
 Κάνεις επαναλαμβανόμενες σκέψεις;
Πλένεις τα χέρια σου 2 και 3 φορές αφού γυρίσεις από το σταθμό του μέτρο για να βεβαιωθείς ότι έχεις απαλλαγεί από όλα τα μικρόβια;
 Παίρνεις τη μαμά σου να ξεκλειδώσει το σπίτι σου όταν λείπεις ταξίδι για να σου επιβεβαιώσει ότι έχεις βγάλει το σίδερο από την πρίζα;
Στοιχίζεις τα μπαχαρικά στο ντουλάπι σου ή τα μπουκάλια στο ψυγείο γιατί σου αρέσει η συμμετρία; Τοποθετείς τις κρεμάστρες στη ντουλάπα σου με την ίδια φορά γιατί δεν αντέχεις να μην υπάρχει τάξη;
                         Είσαι ψυχαναγκαστικός;
Όχι αν οι παραπάνω ενδείξεις δεν συνοδεύονται από τα παρακάτω συμπτώματα:
Έχω ιδεοληψίες  / έμμονες ιδέες που περιλαμβάνουν:
-φόβους μόλυνσης ή προσβολής απο μικρόβια
-δημιουργία σεναρίων με πρωταγωνιστή τον εαυτό μου να βλάπτει τους άλλους ( μιλάω και προσβάλλω τους γύρω μου με τα λεγόμενά μου, χρησιμοποιώ το μαχαίρι της κουζίνας να κόψω τα λαχανικά και τραυματίζω τα παιδιά μου)
-φοβίες για απώλεια ελέγχου αναφορικά με τη σεξουαλική μου συμπεριφορά οι οποίες οδηγούν σε απρεπείς σκέψεις ή ενέργειες (βιασμός, παιδεραστία)
-αμφιβολίες για τη σεξουαλική μου ταυτότητα
-ανεπιθύμητες σκέψεις που αφορούν τη θρησκεία: ( αμφιβολίες για τη θρησκευτική μου πίστη,
κατασκευή σεναρίων με πρωταγωνιστές αγίους να επιδίδονται σε απρεπείς σεξουαλικές πράξεις)

Στην προσπάθειά μου να εξουδετερώσω τις αγχογόνες σκέψεις και να αποτρέψω αυτό που φοβάμαι, επαναλαμβάνω στερεοτυπικά κάποιες καταναγκαστικές κινήσεις ή τελετουργίες (πλένω πρώτα το αριστερό χέρι για 1,5 λεπτό ξεκινώντας από τον αγκώνα και φτάνοντας μέχρι τα δάχτυλα και μετά προχωρώ και στο δεξί, λέω προσευχές που κατευνάζουν το άγχος ) στις οποίες μπορεί να εμπλέκω και τους οικείους μου.
                                          Προφίλ
Ο ιδεοψυχαναγκαστικός, είναι άνθρωπος καταθλιπτικός, με σημαντικά προβλήματα τόσο στη σεξουαλική του ζωή όσο και στις διαπροσωπικές του σχέσεις. Νιώθει την ανάγκη να είναι τόσο ελεγκτικός, γιατί θεωρεί ότι αυτό θα του εξασφαλίσει την πολυπόθητη ασφάλεια. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν θέλει να παρεκκλίνει από το πρόγραμμά του και εκτελεί ρουτίνες και τελετουργίες ξανά και ξανά. Δεν είναι ότι απολαμβάνει αυτή τη διαδικασία, αλλά του εξασφαλίζει πρόσκαιρη ανακούφιση και μειώνει το άγχος του. Έχει το φόβο ότι αν παρασυρθεί και κινηθεί έξω από τα επιτρεπόμενα πλαίσια, θα δημιουργηθούν χαοτικές καταστάσεις. Δυσφορεί αν δεν περάσει τουλάχιστον μια ώρα της ημέρας του αναλογιζόμενος αυτές του τις σκέψεις και τις τελετουργίες οι οποίες παρεισφρύουν  στην καθημερινή του δραστηριότητα και επηρεάζουν τη λειτουργικότητά του.
Κραυγαλέα σημάδια :
•Επαναλαμβανόμενος έλεγχος ( έχω κλείσει τον φούρνο; έχω κλειδώσει την εξώπορτα;)
•Μέτρημα – απαρίθμηση
•Συσσώρευση αχρήστων αντικειμένων και φιλαργυρία
•Σχολαστικότητα και τελειοθηρία (πλένω τα χέρια μου μέχρι να ματώσουν για να αποφύγω τη μόλυνση)

Σε έναν κόσμο που έχει σαν μόνο εχέγγυο την αλλαγή και που η ευελιξία είναι το Α και το Ω, η ακαμψία και ο αυτοέλεγχος του ψυχαναγκαστικού τον καθιστούν από δυσλειτουργικό έως απροσάρμοστο.

                                      Good news
Οι πάσχοντες από OCD ( Obsessive Compulsive Disorder ) , έχουν καλή πρόγνωση. Η πιο βοηθητική προσέγγιση γι αυτούς, είναι η Γνωσιακή Συμπεριφορική Θεραπεία. Μέσω σταδιακών εκθέσεων, οι ασθενείς έρχονται αντιμέτωποι με το αντικείμενο του φόβου τους και ενθαρρύνονται να αποφύγουν την τελετουργία, τόσο από τον θεραπευτή τους,  όσο και από άτομα του στενού οικογενειακού και φιλικού τους περιβάλλοντος. Σταδιακά, διαπιστώνουν ότι το άγχος τους μειώνεται  αφού έχουν εκτεθεί σεκαταστασεις που τους προκαλούν άγχος, χωρίς να έχουν ενδώσει σε καταναγκαστική συμπεριφορά ( έχουν ακουμπήσει το πόμολο και δεν έχουν πλύνει τα χέρια τους).

Ο ψυχαναγκαστικός, που αποτελεί περίπου το 2% του πληθυσμού, όπως και όλοι οι υπόλοιποι που δεν ταλαιπωρούμαστε από αυτή τη διαταραχή, θα πρέπει να αγκαλιάσει τη μοναδικότητα του και να αποδεχθεί τα τρωτά του κομμάτια για να μπορέσει να κάνει ειρήνη πρώτα με τον εαυτό του και ύστερα με αυτούς που τον περιβάλλουν.

,

Διαζύγιο: κάθε τέλος μια καινούρια αρχή

Τα κλισέ του τύπου « το διαζύγιο είναι μια διαδικασία επώδυνη», « ένα γεγονός τραυματικό» είναι απολύτως αληθή. Είναι μια συνθήκη με πολύ υψηλό βαθμό δυσκολίας. Διαταράσσει ισορροπίες, γκρεμίζει σιγουριές και σαρώνει σαν τσουνάμι ,κάνοντας τίποτα μετά από αυτό να μην είναι το ίδιο. Αφήνει τους άμεσα εμπλεκόμενους με τεράστια κενά και αναπάντητα ερωτηματικά.

Τα γκρεμισμένα όνειρα, οι ανεκπλήρωτες προσδοκίες, η κοινωνική κατακραυγή,  ο στιγματισμός, η αλλαγή του status, η απώλεια φίλων που στεκόνται αμήχανα απέναντι σε μια τέτοια κατάσταση και πολλοί από αυτούς τελικά απομακρύνονται, καθιστούν το διαζύγιο τη δεύτερη πιο αγχογόνο κατάσταση μετά την απώλεια κάποιου αγαπημένου προσώπου.

Το διαζύγιο επιβαρύνει ψυχολογικά τους πρώην συζύγους αφού κατακλύζονται απο αισθήματα ανεπάρκειας, θλίψης, οδύνης, απογοήτευσης, ανασφάλειας, πανικού και ενόχων. Οι δε συναισθηματικές και ψυχολογικές διακυμάνσεις που βιώνουν όλα τα μέλη, δεν προάγουν την εσωτερική γαλήνη και επηρεάζουν αμετάκλητα την καθημερινότητά τους.

Εκτός από τις λίγες περιπτώσεις όπου το διαζύγιο αποτελεί κοινή απόφαση, υπάρχουν δυο πλευρές: εκείνου που εγκαταλείπει και εκείνου που εγκαταλείπεται. Οι δυσκολίες κάθε πλευράς διαφορετικές: Οι πρώτοι, πλήττονται από ενοχικά συναισθήματα αφού έχουν πάρει το βάρος της ευθύνης. Οι δεύτεροι, έχουν αμφιθυμικά συναισθήματα.  Από τη μια ταλαιπωρούνται από αισθήματα θυμού λόγω απόρριψης και θυματοποιούνται. Από την άλλη όμως, τους στοιχειώνουν οι αναμνήσεις και προσπαθούν να επαναπροσεγγίσουν τον πρώην σύντροφό τους. Γίνονται μέχρι και χειριστικοί, αφού χρησιμοποιούν ακόμη και τα παιδιά, αν υπάρχουν, σαν αθώα θύματα προκειμένου να αλλάξουν τη γνώμη του/της πρώην συζύγου.

                                           Λόγοι

Οι λόγοι που οδηγούν σε μια τέτοια κατάσταση ποικίλουν. Οι σημαντικότεροι είναι:
•Η έλλειψη επικοινωνίας
•Η απομυθοποίηση του συντρόφου λόγω υπερβολικής εγγύτητας
•Η ζήλεια σε βαθμό παθολογίας
•Η καταπίεση που οδηγεί σε εξαρτητικές σχέσεις
•Η ύπαρξη σεξουαλικών προβλημάτων που αποσιωπούνται ή η απουσία ποιοτικής σεξουαλικής ζωής
•Ζητήματα οικονομικής φύσης.

Όλοι οι παραπάνω λόγοι όμως, έχουν στον πυρήνα τους δυο ισχυρά εγώ, δυο ανθρώπους που στάθηκαν απαθείς όσον αφορά την εξέλιξη της σχέσης τους. Δυο ανθρώπους που γι’αυτούς το «εμείς» δεν αποτέλεσε άλλο πια προτεραιότητα. Δυο συντρόφους που δεν αντιμετώπισαν κατά πρόσωπο τα προβλήματά τους. Που δεν ήταν αρκετά επινοητικοί ώστε να ανανεωθούν και να διατηρήσουν τη φλόγα και που τελικά κατέληξαν σε έναν απονεκρωμένο γάμο και σε μια συνειδητοποιημένη απόφαση: αυτήν του διαζυγίου.

Δυστυχώς, αρκετοί από εμάς τρέμουμε να περάσουμε ένα δύσκολο εξάμηνο ώστε να έρθουμε αντιμέτωποι με τον πόνο και όλη τη γκάμα των επώδυνων συναισθηματων που συνοδεύουν ένα διαζυγιο. Πιστεύουμε στο « γνώριμο κακό» όπως έχει γράψει και ο αγαπημένος Χορχε Μπουκαι: «Συνεχίζουμε να μένουμε αγκιστρωμένοι σε αυτό που πια δε μας χρειάζεται , φοβούμενοι τις φανταστικές συνέπειες αν αποδεσμευτούμε.»
                                   Στάδια χωρισμού
Στο πλαίσιο του ότι ο χωρισμός είναι μια απώλεια, ιδιαίτερα για εκείνον που εγκαταλείπεται, τα στάδιά του είναι παρόμοια με αυτά που περνάει το άτομο μετά από την απώλεια ενός αγαπημένου του προσώπου λόγω θανάτου. Τα στάδια είναι 5 και είναι διαφορετικά σε ένταση και διάρκεια για τον καθένα. Διαφοροποιούνται  επίσης ανάλογα το φύλο και τον χαρακτήρα του καθενός. Εκτός από το πρώτο και το τελευταίο,που είναι τα πιο συνήθη, τα τρία ενδιάμεσα δεν εμφανίζονται απαραίτητα με αυτή τη σειρά ούτε βιώνονται πάντα από όλους.
•Άρνηση
•Θυμός και αμφιθυμία ( συγκρουόμενα συναισθήματα)
•Θλίψη
•Επαναπροσδιορισμός του τρόπου ζωής
•Αποδοχή

Το πένθος του χωρισμού διαρκεί από τρεις έως έξι μήνες, ωστόσο υπάρχουν συνιστώσες που μπορεί να κάνουν το διάστημα λίγο μεγαλύτερο – μικρότερο όχι συνήθως. Σε κάθε περίπτωση, ο πρώτος χρόνος μετά από μια απώλεια οποιασδήποτε φύσης είναι ο πιο δυσβάσταχτος. Τα πρώτα Χριστούγεννα χωρίς αυτήν/ αυτόν, τα πρώτα γενέθλια, οι πρώτες διακοπές… Μετά τον πρώτο αυτόν χρόνο, τα συναισθήματα αμβλύνονται και τα πράγματα καταλαγιάζουν. Οι δυο πρώην σύζυγοι έχουν πλέον αποστασιοποιηθεί συναισθηματικά, έχουν πέσει οι τόνοι και όλα είναι πιο ήπια.
                            Every cloud has a silver lining
Οι κύκλοι κλείνουν για να ανοίξουν καινούριοι και μετά από το πρώτο οδυνηρό διάστημα, αρχίζουν να διαφαίνονται τα θετικά τις κατάστασης. Εκτός από τα προφανή, περισσότερος χώρος στη ντουλάπα, καθαρότερο μπάνιο και λιγότερη μουρμούρα, υπάρχουν και πολύ πιο ουσιαστικά: Η ευκαιρία που μας δίνει η ζωή να ζήσουμε έναν νέο κύκλο ζωής, να απαλλαγούμε από ταυτότητες που μας έχουν φορέσει οι άλλοι, να πειραματιστούμε περπατώντας σε νέους δρόμους, να νιώσουμε ξανά επιθυμητοί και να διεκδικήσουμε εκ νέου τη θέση μας στο σεξουαλικό και συναισθηματικό γιγνεσθαι.
Η ευτυχία θέλει κόπο και πολλοί βαριόμαστε τη διαδικασία αφού είναι πολύ πιο βολικό να υιοθετήσει κανείς  τη στάση του θύματος και να μεμψιμοιρεί για το κακό που τον βρήκε. Η ευτυχία θέλει  τόλμη , πράγμα που ενέχει το ρίσκο της αποτυχίας. Θέλει διάθεση να μπεις ξανά στο παιχνίδι και να καταρρίψεις τις έρευνες και τα στατιστικά που λένε ότι οι δεύτεροι γάμοι και οι συναρμολογημένες οικογένειες έχουν χειρότερη τύχη από τους πρώτους..Ο καθένας στήνει το δικό του τσίρκο σε αυτή τη ζωή όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η προσωπική ευτυχία δεν είναι δικαίωμα αλλά φυσική υποχρέωση όλων!

,

Good Enough Moms. Εσυ είσαι;

Λίγο ο περιορισμένος οικογενειακός χρόνος, λίγο οι αυξημένες υποχρεωσεις, η διεκδίκηση μιας καριέρας ίσως, τα social media που προβάλλουν την εικόνα μιας πολύ καλής για να είναι αληθινής οικογένειας με  σούπερ ήρωες γονείς που έχουν super powers, είναι καθ´ όλα τέλειοι και ανταποκρινονται πλήρως σε όλους τους ρόλους, είναι οι βασικότεροι λόγοι  που το attachment parenting ( γονεικότητα προσκόλλησης: το υπερβολικό δέσιμο ανάμεσα σε γονέα και παιδί) κυριαρχεί στις μέρες μας. Ο βασικότερος βέβαια όλων, είναι οι ενοχές που μας κατατρέχουν, αιωρούνται μόνιμα πάνω μας σαν φαντάσματα και μας αφήνουν με ένα μόνιμο συναίσθημα ανεπάρκειας.

Τα ερωτήματα πολύ συγκεκριμένα: 
-Ήμουν παρούσα σήμερα αλλά ήμουν ποιοτική και συναισθηματικά διαθεσιμη ή μηπως ήμουν αποσυρμένη και απούσα συναισθηματικά; Ήμουν κάτι παραπάνω από μια παρουσία στον χώρο;
-Εντάξει, πέρασα ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά μου αλλά αυτό επαρκεί; Δεν χρειάζονται και την φυσική παρουσία τα παιδιά;
-Μήπως ήμουν υπερβολικά εξουσιαστική και άφησα το θυμό μου να επισκιάσει τα πάντα μέσα στο σπίτι;
Από την άλλη, όταν παλεύουμε να μειώσουμε τις δραστηριοτητες και τις ενασχολήσεις που μας στερούν χρόνο από τα παιδιά μας, πιάνουμε τον εαυτό μας να είμαστε πάλι ελλιπείς στο ρόλο της μητρότητας, για άλλους λόγους όμως: δημιουργούνται μέσα μας ακάλυπτα κενά που μας στερούν την ισορροπία και μας εμποδίζουν από το να προσφέρουμε όσα θα θέλαμε.
                                    Συμπέρασμα:
Καλή μαμά είναι η ευτυχισμένη μαμά. Τα παιδιά δεν θέλουν να βλέπουν μια σκιά να περιφέρεται μέσα στο σπίτι, μια καταθλιπτική παρουσία και σίγουρα τα παιδιά χωρισμένων γονιών θέλουν να εξασφαλίσουν ότι η μαμά τους έχει και τη δίκη της ζωή, τα δικά της ενδιαφέροντα. Τα παιδιά διαζευγμένων γονιών δεν θέλουν να νιώθουν αποκλειστικά υπεύθυνα για τη ευτυχία της μαμάς τους. Είναι ένα βάρος που δεν αναλογεί ούτε στην ηλικία τους ούτε στον ρόλο τους.    
                          Τι κάνουν οι good enough moms:
Είναι συνεπείς στο λόγο τους. Η τιμωρία είναι υπόσχεση γι’αυτες και όχι απειλή. Δεν αθετούν το λόγο τους για να μην προκαλέσουν τη δυσαρέσκεια των παιδιών τους ή να μην έρθουν αντιμέτωπες με την αντίδρασή τους.

  • Δεν ξεχνούν ότι το «όχι» τους μπορεί να τις κάνει δυσάρεστες αλλά θα τις κάνει και αποτελεσματικές αφού τα παιδιά θέλουν ξεκάθαρα όρια και ασφαλή πλαίσια.
  • Λένε «ναι» στον ποιοτικό χρόνο. «Ναι» και στη φυσική παρουσία στο μέτρο του δυνατού. Γι αυτές όμως προέχει ο λεγόμενος χρόνος ποιότητας ( quality time ) και προσπαθούν με κάθε τρόπο να τον εξασφαλίσουν.
  • Χαλαρώνουν τις προσδοκιες τους ( better done than perfect ) και δεν αυτομαστιγώνονται σε κάθε ατόπημα. Δε διστάζουν να ζητήσουν βοήθεια όποτε τη χρειαστούν.
  • Είναι αυτές που διασκεδάζουν τη γονεικότητα και αφήνουν χώρο για να κανακεψουν τον εαυτό    τους ( pampering ). Έχουν αποδεχτεί ότι είμαι ξεχωριστές οντότητες , με όνειρα και φιλοδοξίες  και μπορεί ο ρόλος της μητρότητας να είμαι ο πιο σημαντικός γι’αυτές, δεν είναι όμως ο μοναδικος. Προσδιορίζονται και μέσα από την εργασία τους αλλά και από άλλους τομείς, διαφορετικούς για την καθεμία.
  • Ακούνε τις ανάγκες τους , δίνουν φωνή στα θέλω τους και διεκδικούν  το αναφαίρετο  δικαίωμα να τα ικανοποιήσουν. 
Οι Good Enough Moms, όρος που εισήγαγε ο D.W. Winnicott το 1973, έχουν αποδομήσει την εικόνα της αψεγαδιαστης μαμάς. Είναι συντονισμένες με τις ανάγκες των παιδιών τους, αλλά απαλλαγμένες από ενοχικές σκέψεις. Έχουν ανθρώπινη υπόσταση, προσπαθούν να διορθώσουν τα λάθη τους χωρίς όμως ψευδαισθήσεις παντοδυναμίας αφού έχουν αποδεχθεί το τρωτό κομμάτι τους. Ζουν με τη θεώρηση πως έχουν το δικαίωμα να βουτούν στα λάθη τους κάποιες φορές και δίνουν που και που ένα συγχωροχάρτι στον εαυτό τους!

          

,

Το Προφίλ του Ευτυχισμένου


Ο ευτυχισμένος είναι σίγουρα ένας άνθρωπος έξυπνος! Γνωρίζει πως η ευτυχία, αν και έννοια πολυδιάστατη, αφηρημένη και παρεξηγημένη, μαθαίνεται σαν τέχνη. Έχει αποφασίσει ότι για να φτάσει στον στόχο του, την κατάκτηση της ευτυχίας και να ζήσει μια ζωή που αξίζει να τη ζει, πρέπει να αποκτήσει εκείνες τις δεξιότητες που θα του εξασφαλίσουν ελευθερία και πληρότητα.
Ιδού τα Dos and Don’ts του:


Δεν​​ εστιάζει​​ στην​​ ύλη: Έχει από νωρίς αντιληφθεί τη ματαιότητα της. Έχει διαβάσει σχετικές έρευνες και ξέρει ότι οι άνθρωποι που μοιράζονται κοινές εμπειρίες συνδέονται στενότερα από εκείνους που έχουν κοινά υλικά αγαθά. Ξέρει ακόμη ότι οι εμπειρίες γίνονται κομμάτι της ταυτότητας μας, δεν τις βαριόμαστε και αποκλείεται κάποια στιγμή να τις απορρίψουμε επειδή δεν ταίριαξαν με τον κόκκινο καναπέ μας!


Μπαίνει ​​βαθιά​​ στα​​ συναισθήματα​​ του: Εστιάζει σε αυτά και φροντίζει να τα εξωτερικεύει. Αυτό τον βοηθάει να τα βάλει σε τάξη. Έχει φίλτρα, που τον βοηθούν να αποφασίσει ποτέ πρέπει να μιλά και πότε να σωπαίνει. Συναλλάσσεται με ευθύτητα και αμεσότητα με τους ανθρώπους. Προσπαθεί να βγει από την εσωστρέφειά του αφού θα τον απομακρύνει από το να συνδεθεί ουσιαστικά με τους σημαντικούς άλλους του.


Δεν ​​εξαρτάται​​ από​​ κανέναν:´Εχει αποδεχτεί ότι κανείς δεν είναι υπεύθυνος για την ευτυχία του, ούτε εκείνος μπορεί να κάνει κάποιον άλλον ευτυχισμένο. Δεν επιτρέπει σε κανέναν να εξαρτάται από αυτόν . Οι εξαρτητικές σχέσεις είναι τοξικές όπως τοξικό είναι και το να συναναστρέφεται με ανθρώπους που λειτουργούν σαν μηχανές πρόκλησης ενοχής η άλλων αρνητικών συναισθημάτων. Αποφεύγει γενικά σχέσεις που έχουν πάρει διαζύγιο από την αγάπη, την εμπιστοσύνη, τον αλληλοσεβασμό.


Τολμά​​ προσωπικές​​ αλλαγές: Μπορούν να βελτιώσουν τη ζωή του σε οποιοδήποτε επίπεδο ( διαπροσωπικό, συναισθηματικό, κοινωνικό, οικονομικό.) Αξιοποιεί τα ταλέντα του και ασχολείται συστηματικά με ό,τι τον αποφορτίζει. Εναποθέτει την ευθύνη για οποιαδήποτε αλλαγή σε εκείνον και δεν διστάζει να αλλάξει οπτική γωνία αν χρειαστεί, αφού γνωρίζει ότι αυτό είναι ένα από τα πιο αποτελεσματικά εργαλεία που διαθέτει. Δεν στέκεται απαθής προς το καλύτερο , δεν βολεύεται σε αναπαυτικές καταστάσεις και δεν πορεύεται με τη λογική του “ υπάρχουν και χειρότερα”.


Δεν ​​ετεροκαθορίζεται: Δεν αφήνει τη λογική του “ τι θα πουν οι άλλοι” να απασχολήσει το μυαλό του. Λειτουργεί σαν υποκείμενο και όχι σαν αντικείμενο. Έχει από νωρίς καταλάβει ότι το ζητούμενο είναι να είσαι ο εαυτός σου και όχι κάποιος άλλος. Εγκαταλείπει όλους τους κατασκευασμένους ρόλους και τις επινοημένες ταυτότητες. Περιβάλλεται από ανθρώπους που η ζωή τους συνεισφέρει θετικά στη δική του και δεν έχει υπερβολικές προσδοκίες από αυτούς. Το έχει πει και ο Χορχε Μπουκαι : “ Όσο περισσότερα έχεις μέσα σου, τόσο λιγότερα θα ζητήσεις από τους άλλους”.


Καλλιεργεί​​ βαθιές​​ σχέσειςπου τις χαρακτηρίζει η ισοτιμία. Δεν θεοποιεί κανέναν. Ερωτεύεται κάποιον για το πως είναι τώρα και όχι για την προοπτική εξέλιξης του. Δεν φοβάται να φύγει όταν δεν παίρνει αυτό που χρειάζεται και ούτε συντηρεί σχέσεις που βασίζονται στην αίσθηση του καθήκοντος. Ψάχνει για έναν σύντροφο συνένοχο και δημιουργεί μαζί του μια σχέση συνεργίας.
Κάνει μαζί του όλα τα “μη” που έχει ονειρευτεί!


Βουτάει​​ στο​​ παρόν. Τη ζωή του τη διανύει τώρα. Δεν μπορεί να την αναβάλλει για αργότερα και αυτή είναι η μαγεία της. Δεν φοβάται τον θάνατο, αφού του δείχνει την αξία της ζωής. Όπως έχει πει και ο αγαπημένος του Γιάλομ, η αθανασία δεν έχει καθόλου σασπένς! Δεν αποφεύγει το παρελθόν του. Κάνει ειρήνη μαζί του αλλά δεν μένει προσκολλημένος εκεί. Σχεδιάζει το μέλλον αλλά ζει το παρόν. Νιώθει ευγνωμοσύνη προς τη ζωή αφού ξέρει πως είναι ένα από τα συστατικά της ευτυχίας. Εξασφαλίζει ημερησίως λίγο αποκλειστικό ποιοτικό χρόνο για αυτούς που τον ενδιαφέρουν και κυρίως για τον εαυτό του.

Δεν​​ επιτρέπει​​ στα​​ ασήμαντα​​ πράγματα​​ να ​​τον​​ καταβάλλουν.Έχει διαβάσει έρευνες που έχουν δείξει ότι το 90% των πραγμάτων για τα οποία ανησυχούμε δεν θα συμβούν ποτέ. Επιτρέπει στον εαυτό του να καμαρώνει για τις επιτεύξεις του αλλά δεν εφησυχάζει και δεν επαναπαύεται στις δάφνες του. Δεν αφαιρεί τη χαρά και τον ενθουσιασμό από καμία διαδικασία. Έχει αισιόδοξη ματιά και δεν ξεχνά πως το χαμόγελο του είναι ό,τι ωραιότερο μπορεί να φορέσει! Αποδέχεται​​τα​​συναισθήματά​​του Δίνει χώρο σε αυτά. Κανένα συναίσθημα δεν είναι κατακριτέο, ούτε τα πιο παρεξηγημένα. Ανακουφίζει λοιπόν την ένταση του και, δεν την εσωτερικεύει. Δεν απορρίπτει τα δυσάρεστα συναισθήματα. Τα αποδέχεται και τα βάζει στην άκρη αφού έχει συνειδητοποιήσει ότι τα αισθήματα εκδίκησης και μνησικακίας θα τον απομακρύνουν από τη λύση των προβλημάτων του. Εμπιστεύεται τη διαίσθηση του αλλά δεν γίνεται υπόδουλος της. Απαλλάσσεται​​από​​τα​​εμπόδια Αυτά που περιορίζουν το δρόμο του και τον εμποδίζουν από το να αναπτύξει πλήρως τις δυνατότητές του. Ένα από αυτά είναι οι υπερβολικές προσδοκίες. Έχει τη σιγουριά ότι βαδίζει στη σωστή κατεύθυνση και απαλλάσσεται από βασανιστικούς περιορισμούς και πεποιθήσεις του τύπου “ φοβάμαι να το κάνω αυτό”. Έχει όμως επίγνωση ότι καμία εξέλιξη δεν περνάει από την ευκολία και ότι κάποια εμπόδια είναι μεταμφιεσμένα σε δυσκολίες που του δείχνουν το δρόμο για την ευτυχία.

Ο ευτυχισμένος έχει κωδικοποιήσει την έννοια της ευτυχίας: είναι η ανάληψη ευθύνης για την ίδια του τη ζωή, κάτι που είναι όχι δικαίωμα αλλά υποχρέωση του. Έχει συνείδηση του ότι η επιθυμία είναι πάνω απ´ όλα, αρκεί να συνοδεύεται από δράση και ότι για να πραγματοποιήσει τα όνειρα του πρέπει να αφυπνιστεί, να « ξυπνήσει». Δεν ξεχνά πως είναι ό,τι κάνει επαναλαμβανόμενα και πως αν αναπτύξει αυτές τις δεξιότητες και μείνει πιστός σε αυτές για μεγάλο χρονικό διάστημα, θα αντλήσει τη χαρά που τόσο αποζητά.


Γιατί​​ όχι​​ και​​ εμείς;