Οι άνθρωποι είμαστε φύσει εγωκεντρικά όντα αφού βαπτίζουμε τα δικά μας προβλήματα και ενδιαφέροντα ως τα πιο σημαντικά αλλά και θεωρούμε πως ο κόσμος είναι αφιερωμένος στο να μας κάνει ευτυχισμένους. Όταν πρόκειται για την επιβίωσή μας, πορευόμαστε βάση το « ο θάνατός σου η ζωή μου», το οποίο είναι απόλυτα σύμφωνο και με τις επιταγές της σημερινής ανταγωνιστικής κοινωνίας. Οι περισσότεροι από εμάς, δε γνωρίζουμε τον τρόπο να δίνουμε αληθινά, χωρίς να περιμένουμε κάποιο αντάλλαγμα, υλικό ή συναισθηματικό.
Be a giver
´Αν όμως δίνουμε για να πάρουμε, πολύ σύντομα θα βρεθούμε χρεωκοπημένοι, αφού πάντα θα μας αφήνουν απλήρωτα χρέη και θα βγαίνουμε χαμένοι από τη συναλλαγή. Γι αυτό τον λόγο, η προσφορά πρέπει να πραγματοποιείται χωρίς προσδοκία, και οι κινήσεις μας δεν πρέπει να θυμίζουν μαθηματικούς υπολογισμούς αλλά πράξεις αγάπης. Από την άλλη, η προσφορά δεν πρέπει να συγχέεται με την καταπίεση των αναγκών μας αφού έχουμε δικαίωμα αλλά και υποχρέωση να μην αφήνουμε τις ανάγκες μας ακάλυπτες.
Για να είμαστε σε θέση να συνεισφέρουμε αποτελεσματικά στη ζωή των άλλων και να απολαύσουμε τη διαδικασία, θα πρέπει αρχικά να μπορούμε να μοιραστούμε ό,τι πολυτιμότερο έχουμε, τον χρόνο μας και να νιώθουμε ότι η παρουσία μας στη ζωή των άλλων είναι σημαντική και κάνει τη διαφορά. Αυτή η πεποίθηση ενισχύει την ικανότητά μας να δίνουμε.
Δυστυχώς δεν μπορούν όλοι να προσφέρουν την αγάπη απλόχερα. Υπάρχουν άνθρωποι που αγαπούν και άνθρωποι που νομίζουν πως αγαπούν αφού δεν μπορεί κανείς να δώσει κάτι που δεν έχει πάρει. Εκείνο που θυμίζει αγάπη, δεν είναι αγάπη, είναι ανάγκη, είναι εξάρτηση.
Τα καλά νέα είναι ότι οι αλτρουιστικές πράξεις, η καλοσύνη και η ανιδιοτέλεια, είναι χαρακτηριστικά τα οποία μπορούμε να εξελίξουμε. Μπορούμε να εξασκηθούμε σε αυτό και να στοχεύσουμε στην ανεξαρτησία μας, αφού όσο πιο ανεξάρτητοι είμαστε, τόσο περισσότερο μπορούμε να αγαπήσουμε και να προσφέρουμε.
Όταν μπούμε σε αυτή τη διαδικασία της μέριμνας, της φροντίδας για τους γύρω μας, θα εκπλαγούμε με το πόσα πολλά έχουμε να δώσουμε, ιδιαίτερα όταν αποφασίσουμε να αφιερωθούμε σε έναν σκοπό που πιστεύουμε με όλο μας το είναι. Θα διαπιστώσουμε ότι η ικανοποίηση και η θετική ενέργεια που προκύπτουν από την προσφορά, φωτίζουν κάθε τομέα της ζωής μας. Το έχει πει και ο Τσάρλι Τσάπλιν: περισσότερο από την εξυπνάδα, χρειαζόμαστε την καλοσύνη και την ευγένεια.
Με εξάσκηση λοιπόν, κάνουμε τη μετάβαση από τον αυτιστικό, εγωκεντρικό εαυτό μας σε έναν ανώτερο, πιο δοτικό εαυτό και από τα μικροπρεπή και τα επουσιώδη στα σημαντικά και τα ουσιώδη. Σταματάω να υπολογίζω τι μπορώ να πάρω από κάθε συναλλαγή και επικεντρώνομαι στο τι μπορώ να δώσω. Έτσι, εστιάζοντας στην πνευματική μου πλευρά,θα νιώσω αφθονία, η οποία δεν έχει ουδεμία σχέση με την ύλη και οι ανταμοιβές θα είναι πραγματικά εντυπωσιακές. Δίνουμε λοιπόν απλόχερα, χωρίς να φοβόμαστε ότι θα βγούμε χαμένοι από τη συναλλαγή και έτσι είμαστε πάντα κερδισμένοι.
